Cambodja - Cobra's, tijgers en beren in Ratanakiri...

Deze dag behoort tot één van de dagen die nog lang in onze geheugen gegrift zal blijven. De (helse)busrit naar Banlung heeft...17 uur (normaal gesproken tien maximaal elf uur) geduurd.

 

's Morgens om vijf uur stonden we voor het guesthouse op onze tuktuk te wachten die ons naar het busstation zou brengen. Om zes uur, dus een uur en minstens zoveel telefoontjes naar het busbedrijf later, worden we opgehaald door een minibus in plaats van een tuktuk. We ruiken natuurlijk al onraad. Om kwart over zes zitten we in de bus naar Banlung, we gokken er op dat de ‘echte bus’ naar Banlung van half zes allang vertrokken is. Rond een uur of elf komen we aan bij een wegrestaurant waar onze tassen worden uitgeladen. We begrijpen dat we hier moeten overstappen, maar merken al snel dat er ‘ een oplossing’ voor ons wordt gezocht als ons gevraagd wordt waar we eigenlijk naar toe moeten. Als gevolg worden we gevraagd in een minibus te stappen (met ons nog twee Engelse meiden en een Canadees stel die ook die kant naar Ratanakiri – Banlung gaan). De chauffeur spreekt natuurlijk geen Engels en wij kunnen ons amper verstaanbaar maken. We zijn nog geen vijf minuten op weg als we stoppen bij een drukke rotonde en er van chauffeur gewisseld wordt. In de daarop volgende drie uur stoppen we nog minstens vier keer en wordt de minibus letterlijk helemaal volgeladen met grote zakken komkommers en aubergines. Wij moeten zelfs plaats maken voor deze groenten; we passen met gemak met z'n 4en op een 3persoonsbank en er kunnen met gemak nog 4 personen mee. Uiteindelijk is het half drie als we op weg gaan, volgeladen en met in totaal 12 personen. Wouter en ik zijn flink kwaad, maar staan machteloos. Wederom zijn we er weer met open ogen ingetuind. Om 17.00 uur komen we aan in Kratie op een druk busstation. Zodra we aan komen rijden schieten er van alle kanten jongens op de auto af die druk beginnen te overleggen. We begrijpen al snel dat hier hetzelfde gebeurd als in de plaats waar we van bus verwisseld zijn; er wordt onderhandeld over wie of wat de buschauffeur kan meenemen tegen welke prijs. Ons wordt verzocht om weer van bus te verwisselen. Als we denken dat het niet erger kan, blijkt dit een verkeerde inschatting. We komen in een bus terecht met 21 (!) andere personen. Daarnaast is de bus volgeladen met zakken aardappels, dozen met Omo waspoeder en jawel, een motorfiets (vastgebonden aan de achterklep)! Geloof het of niet dit is echt gebeurd!! Goed, we gingen eindelijk om 18.00 uur rijden (heup aan heup, zij aan zij, zittend met onze knieën opgetrokken tot onze kin en met een inmiddels zeer pijnlijke kont). Ik heb nog nooit een kruisje geslagen in mijn leven, maar heb dat nu toch maar even gedaan. We denken aan onze ouders die we beloofd hebben voorzichtig te zijn en geen onnodige risico te nemen en hier zitten we dan, ongewild in deze situatie gemaneuvreerd. Wonder boven wonder (denk maar niet dat de weg van Kratie naar Banlung geasfalteerd is) komen we heelhuids maar totaal uitgeput aan in Banlung om tien uur 's avonds. We moeten nog op zoek naar een guesthouse en we hebben de hele dag bijna nog niets gegeten. Een guesthouse vinden we met een beetje hulp redelijk snel, een gelegenheid om iets te eten echter niet; in Banlung ligt iedereen al voor tien uur op bed. De barman van ons guesthouse is zo vriendelijk om nog even zijn lichten aan te doen en ons van een drankje te voorzien. Dit lekkere koude biertje slaat natuurlijk in als een bom en nog geen half uur later duiken we tollend op ons benen het bed in.  

 

 

Donderdag 22 november BANLUNG

 

Al met al worden we uitgerust wakker. We besluiten te gaan eten bij DutchCo, een restaurant van een Nederlander gespecialiseerd (pionier) in trekkingen in het Ratanakiri gebied. We laten ons informeren over de verschillende trekkingen en besluiten een driedaagse jungletrekking bij hem te boeken met als vertrek de volgende dag. Rik helpt ons bij het huren van een scooter en Wouter en ik trekken er vandaag lekker samen op uit. We bezoeken een paar mooie watervallen in de omgeving en een prachtig zoetwater kratermeer.

 

 

Vrijdag 23 november Banlung

dag 1 jungletrekking

 

We hebben goed geslapen en hebben erg veel zin in onze eerste trekkingsdag. We ontbijten bij DutchCo en krijgen hier allebei een leger rugtas, aluminiumflessen water en een hangmat die we de komende dagen met ons mee zullen dragen. Om half negen is het zover, we maken kennis met Johny (27), die ons de komende dagen zal begeleiden. We rijden ongeveer een uur met een jeep en arriveren op de plaats waar we verder gaan met een boot. Met een boot varen we ruim een uur stroomafwaarts (schitterende tocht). Dan beginnen we aan de eerste 9 kilometer van de trekking. Een leuke, niet al te pittige tocht over vlakke rijstvelden en dan diep de (bamboe)jungle in. Om half drie slaan we ons kamp op bij een waterval. Er wordt goed voor ons gezorgd, er wordt een prima maaltijd met groenten en rijst voor ons bereid op een kampvuurtje. We koelen af in de waterval, drinken oploskoffie bij het kampvuur, lezen wat en om zeven uur (kinderbedtijd) gaan onze oogjes toe. We slapen onze eerste nacht midden in de jungle in een hangmat!

 

 

Zaterdag 24 november Banlung

dag 2 jungletrekking

 

Rond een uur of zes zijn we wakker. Alhoewel we niet de hele nacht goed hebben doorgeslapen zijn we toch redelijk uitgerust. We ontbijten (stokbroodje met een gebakken ei en een kopje oploskoffie), we koken water voor in de aluminiumflessen en we breken ons kamp af om weer verder te gaan. Vandaag staat er een pittige wandeling op de planning. Zodra we vertrekken moeten we eerst 250 meter stijl omhoog, behoorlijk pittig en behoorlijk buiten adem. We hebben ruim 10 kilometer gelopen vandaag en zijn rond een uur of drie gearriveerd op de outpost, een houten terras met een rieten dak aan de rivier.  We lezen, eten, relaxen en gaan wederom op tijd slapen.

 

 

Zondag 25 november Banlung

dag 3 jungletrekking

 

Alweer onze laatste dag van de trekking. Na het ontbijt en opbreken van het kamp zijn we met een bootje de rivier overgestoken en hebben we een bezoek gebracht aan het geïsoleerde Tribalvolk. Een gesloten gemeenschap die vrijwel volledig in eigen behoeften voorziet. Ze hebben een eigen school, een eigen taal (en dus geen Cambodjaans) en een eigen cultuur & religie met animistische rituelen. We lopen ongeveer anderhalf uur door het dorp, maar voelen ons niet bepaald welkom. We worden eigenlijk min of meer genegeerd. Johny geeft ook toe dat de mensen niet erg happig zijn op toeristen maar dat ze deze tolereren omdat ze toegangsgeld krijgen. Dit vinden wij erg jammer. Verder doen we op deze dag niet veel meer dan vooral lang wachten. Wachten op de lunch tot deze klaar is, wachten op de boot totdat deze ons komt halen en vervolgens 3 uur op de auto die ons terug moet brengen naar Banlung, maar die autopech heeft. Om 17.00 uur arriveren we dan eindelijk in Banlung. Een koud biertje gaat er na deze pittige drie dagen dan ook gemakkelijk in. We eten heerlijk onze buiken vol (hamburger en frieten, we zijn even moe van drie dagen 's middags en 's avonds rijst) en liggen 's avonds redelijk op tijd in bed.