Laos - "The Loop": 500 kilometer met de scooter...

Maandag 14 januari - van Thakhek naar Khoun Kham

Ondanks dat we niet goed geslapen hebben vannacht voelen we ons uitgerust en opgetogen.

Onze grote rugtassen mogen we laten staan in het guesthouse tijdens onze vierdaagse afwezigheid. We nemen alleen een kleine rugtas mee met daarin een extra stelletje kleding, ondergoed, sokken, tandenborstel, zeep en kam, slippers en leesplezier. Wat hebben we eigenlijk nog meer nodig?

Na wederom een goed ontbijt in het Inthira hotel gaan we op weg. In tegenstelling tot veel anderen hebben wij besloten ‘the loop’ met de klok mee te rijden in plaats van andersom. Het laatste stuk van de ‘the loop’ bevat namelijk een lange rechte weg van 146 kilometer die weinig interessant is en veel tijd in beslag neemt. Daarom besluiten wij het laatste stuk eerst te doen en het leukste voor het laatst te bewaren. Onderweg willen we het Kong Leng Lake, dat zich in een uitloper van het Phou-Hin-Phoun National Park bevindt, bezoeken. We hebben echter ook gelezen dat het Kong Leng Lake niet gemakkelijk te bereiken is en dat het aangeraden is deze te bezoeken als in een onderdeel van een georganiseerde excursie of met een locale gids. Wij zijn eigenwijs en avontuurlijk, en denken dat het ons wel gaat lukken.

Na ongeveer 44 kilometer zien we een afslag naar het Kong Leng Lake. Er staat op het bord dat de weg er naar toe nog 25 kilometer is. De eerste 5 kilometer rijden we vrij gemakkelijk, ondanks dat het pad slechts verhard is en niet geasfalteerd. Als we tegen elkaar zeggen: oh is dit alles? Begint de grote uitdaging, want de laatste 20 kilometer bestaat uit een heel slecht, zanderig en rotsachtig pad. We slippen voortdurend weg en moeten heel kalmpjes aan doen. Het is best wel even spannend. Af en toe passeren we een dorpje, waar zowel kinderen als volwassenen opgetogen naar ons zwaaien en ons de weg wijzen, super leuk. In de Lonely Planet staat dat we toestemming moeten vragen om Kong Leng te bezoeken aan de dorpschef van het dorp 1 km van het meer. We komen echter niemand tegen en rijden zo naar het meer, waar we de enige zijn! Jubel Jubel. De helse rit blijkt toch de moeite waard te zijn. Het meer is in het midden wel 70 meter diep en heeft daardoor een diep blauwe kleur, een kleur dat we eigenlijk nog nooit eerder ergens hebben gezien. Het water is zo helder dat we vissen zien zwemmen. Er hangt een bordje dat het verboden is om te vissen of te zwemmen. Voor de mensen in de omgeving is dit meer heilig. Zij geloven dat er geesten in het meer wonen die bij volle maan op een gong slaan. Kong Leng betekent dan ook: avondgong. Je kunt in 10 minuten om het meer heen lopen, het is niet zo groot. We rusten er een klein half uurtje uit en springen dan weer op de scooter, we hebben nog heel wat kilometers te gaan. De weg terug gaat gelukkig een stuk sneller als heen, we rijden nu wat zelfverzekerder en sneller.

We rijden ruim 100 kilometer zonder te stoppen naar Vieng Kham, waar we een afslag moeten nemen richting Lak Xao. We komen daar om twee uur aan en houden een korte stop om te lunchen en de benen even te strekken. Van Vieng Kham moeten we nog 60 kilometer rijden naar Khoun Kham, een dorp dat zich op ongeveer 40 kilometer van de beroemde Kong Lor grot bevindt. Als we daar rond 16.00 uur aankomen hebben we er ruim 200 kilometer opzitten en zijn we behoorlijk opgebrand. In dit dorp zijn enkele guesthouses en een stuk of twee restaurants. Behalve een paar houten huizen en een paar winkels is dit dorp niet groter. Het kost ons slechts een half uur om een guesthouse te vinden waar het aangenaam verblijven is. Gelukkig maar! We lopen een rondje door het dorp, drinken een biertje en eten een curry. Daarna nemen we een douche en tegen tienen zijn we al ver in dromenland.

 
Dinsdag 15 januari 2013 – van Khoun Kham naar Lak Xao (via Kong Lor)

We zijn al best wel iets gewend, maar trek in noodles of rijst 's morgens om zeven uur hebben we niet. We besluiten daarom te ontbijten in de directe omgeving van de Kong Lor grot waar vast wel een Europees georiënteerd restaurant moet zijn. We moeten alleen nog ruim 40 kilometer rijden. Zo 's morgens vroeg is het nog best koud op de scooter dus we zijn blij met de dikke fleece vesten die we hebben meegenomen.

Na een uurtje arriveren we in een alleraardigst landbouwdorp waar het leven al op gang is gekomen. We ontbijten in een restaurantje aan de weg, waar we lekker buiten in het zonnetje opwarmen en mooi om ons heen kunnen kijken. Als we de koffie op hebben rijden we door naar de ingang van het park dat naar de Kong Lor grot leidt. Daar stappen we in een motorbootje en worden we in een uur en een kwartier door de kilometerslange grot gevaren. Echt super spectaculair! Het is pikke en pikke donker en zonder zaklamp kun je onmogelijk iets onderscheiden. Soms is het water zo ondiep dat we uit de boot moeten en de boot moeten voortrekken over de rivierbedding. In het midden van de rivier stappen we uit en bezichtigen we hele bijzondere stalagmieten en –tieten. Aan het einde van de rivier in de grot blijkt zich een afgelegen vallei te bevinden, waar slechts 20 mensen wonen. Het is dan ook niet zo heel raar om een scooter uit een motorbootje getild te zien worden want de vallei is alleen bereikbaar over de rivier die door de grot loopt! We drinken er een drankje en stappen daarna weer in het bootje en volgen dezelfde rivier terug door de grot.

Het is inmiddels half drie 's middags, het is heerlijk warm buiten en we zijn hongerig. We lunchen op het dakterras van Chanta Guesthouse en bedenken spijtig dat we nog wel een nachtje in dit dorp willen verblijven, maar daar niet voor kiezen omdat we anders teveel kilometers moeten afleggen de komende twee dagen. We scooteren door een het super leuke dorpje waar het echte boerenleven zich afspeelt en rijden dan via Khoun Kam door naar Lak Xao (ruim 100 kilometer). Een mooie geasfalteerde weg die zich voort slingert door het karstgebergte. Onderweg komen we nog van alles tegen, schattige dorpjes, een vrachtwagen gekanteld op de weg met de lading verspreid in de berm en een lopende begrafenisstoet van monniken naar een brandstapel langs de kant van de weg. Als de zon achter het karstgebergte is verdwenen is het zelfs met trui aan al aardig koud. We hebben een zere kont en de laatste 20 kilometer vallen ons wel een beetje zwaar. Lak Xao valt ons behoorlijk tegen. De plaats bevindt zich rond een druk kruispunt en het ziet er alles behalve ontwikkeld en gezellig uit. Het eerste guesthouse dat we bezoeken is ontzettend smerig en heeft geen douche en alleen een hurk toilet, het tweede valt buiten ons budget en het derde is prima. Klappertandend inmiddels van de kou springen we onder de heerlijke warme douche... die echter maar voor 2 minuten warm is. Dan maar opwarmen in bed. Als we eenmaal warm geworden zijn en weer een beetje zijn bijgekomen kleden we ons aan en vragen de super vriendelijke receptionist, die uiteraard geen Engels spreekt, naar een restaurant. Only One Restaurant en hij wijst naar buiten. Oké, in dit geweldige dorp bevindt zich ook maar 1 restaurant. Als we daar aankomen, blijkt het restaurant ook echt Only One Restaurant te heten. Hoe hilarisch! Minder hilarisch is de kwaliteit van het eten, de service en de prijzen, maar ja, we moeten het er maar mee doen. We hebben ook al gezien dat in dit enige restaurant in Lak Xao geen ontbijt geserveerd wordt, dus we weten dat we morgen ons ontbijt een keer moeten overslaan. Maar ja, dat hoort bij het avontuur, wat maakt het allemaal uit.

 
Woensdag 16 januari 2013 – van Lak Xao terug naar Tha Khaek

We dachten dat karaoke alleen populair was in Tha Khaek, maar we hebben het mis. Ook vannacht werd er in de buurt flink huisgehouden. Toch zijn we niet moe. We zijn voorbereid op deze ochtend, want de weg van 60 kilometer die we nu te gaan hebben, is ongeasfalteerd, met veel stenen en bruin stuifzand. Nou stofhappen doen we, want we rijden kilometers achter een vrachtwagen aan die veel stof doet opwaaien. Al snel zijn we helemaal rood, zelfs ons gezicht en wimpers zodat het lijkt alsof we ernstig ziek zijn. Als we langs de Nam Theum Dam rijden belandden we in een spooky landschap. Aan weerszijde van de weg bevindt zich water een aantal km lang, en het bos dat zich in dit meer bevindt is volledig afgestorven. We rijden kilometers zonder een mens tegen te komen, heel bizar. Rond het middaguur arriveren we bij Sabadee Guesthouse aan de rivier. Hier worden we heel hartelijk welkom geheten door de eigenaar. Dit guesthouse is echt gericht op backpackers die ‘the loop’ doen en heeft een alleraardigst restaurant met westerse gerechten. In het zonnetje genieten we van koffie, croissants, clubsandwich en fruit. Wouter speelt een spelletje Jeu de Boules in zijn eentje (even kijken of hij niet verleerd is wat hij op de camping in Frankrijk bij Hans en Marian heeft geleerd) en ik lees een paar bladzijdes in mijn spannende boek. Ook in dit guesthouse zouden we wel een nachtje willen blijven. Leuke houten bungalowtjes op een binnenplaats met een stookplaats voor een kampvuur. Maar aangezien de middag nog moet beginnen is het veel te vroeg om te blijven plakken. We willen nog zo’n 30/40 kilometer vandaag doorrijden, zodat we voor de laatste 50 kilometer morgen de tijd kunnen nemen, en de tijd hebben om enkele grotten te bezoeken.

Helaas loopt het anders, want we komen slechts 2 guesthouses tegen tijdens deze 40 kilometer. De eerste bevindt zich echt in de middle of nowhere en heeft geeneens een restaurant in de nabije omgeving of überhaupt een winkel, de tweede is gewoon echt niet schoon, en is nu al iemand flink aan het oefenen met de karaoke set voor de voice of Laos, daar hebben we dus al helemaal geen zin in. We besluiten nog een stukje door te rijden, met het idée we komen nog wel iets tegen onderweg, maar helaas.. voor we het weten bevinden we ons alweer in Tha Khaek!! We hebben dus behoorlijk wat kilometertjes afgelegd vandaag, en niet erg kunnen genieten van de mooie route 12. We zijn moe (en oranje), en besluiten nog niet terug te gaan naar het guesthouse waar we onze spullen hebben neergezet maar te overnachten In Tha Khaek Travel Lodge, omdat we geen zin hebben in weer een hele avond Karaoke. We hebben een prima kamer in het Tha Kaek Travel lodge, en een heerlijk diner, maar we kunnen er niet helemaal van genieten want we hebben er de balen van dat we ‘the loop’ voor ons gevoel hebben afgeraffeld. Daarom besluiten morgen route 12 nog een keer opnieuw te rijden. Het voordeel hiervan is dat we de hele dag de tijd hebben voor het bezoeken van de grotten van Mahaxai.

‘S nachts kunnen we de slaap niet vatten, want ook hier bij de afgelegen travel lodge houden de inwoners van karaoke. Ook blijkt dat deze mensen nog een grotere stereo installatie met geluidsvolume hebben staan dan we tot nu toe eerder hebben gehoord en ook dat ze 's avonds nog wat langer doorgaan. Op dat moment vervloeken we deze plaats toch wel even hard, maar vallen rond twee uur in de ochtend eindelijk in slaap.

Donderdag 17 januari

Tha Kheak is de hoofdstad van de provincie Khammuan en werd in 1920 gesticht door de Fransen. Er zijn amper toeristische bezienswaardigheden in de stad zelf, maar de stad is wel de basis voor excursies naar de fascinerende grotten. De grootste (Kong Lo) hebben we al gezien, maar vandaag willen we er nog drie bezoeken. Ze staan ook wel bekend als de grotten van Mahaxai.

Na een goed ontbijt bij de Kha  Thaek Travel Lodge gaan we wederom met onze scooter op pad. De eerste grot die we bezoeken is de Xiang Liab. We slaan op een gegeven moment rechtsaf en arriveren bij een houten blokhut dat blijkbaar een basisschooltje is. SABAIDEEEEE!!! Ze komen allemaal - in de leeftijd van 3 tot 9 jaar -al zwaaiend naar buiten rennen als de eerste van hen ons heeft opgemerkt. Ze wijzen ons de weg en na een klein stukje lopen vinden we de grot. Hij ligt wat verscholen en we zijn de enige bezoekers, een paar grazende geiten en drie  kinderen die aan het vissen zijn langs de kant van het riviertje niet meegerekend. We lopen door t bos terug en rijden (uiteraard worden we uitgezwaaid en achterna gerend door de kinderen) naar de volgende grot; De Nong Aen.

Deze is een stuk indrukwekkender dan de vorige en bij deze wordt ook entrée gevraagd. We zijn alweer de enige bezoekers en lopen via een brede trap de grot in. Het valt gelijk op hoe groot deze is van binnen. Er zijn overal blauwe, rode, oranje en paarse tl-lampen aangebracht zodat de grot goed te bezichtigen is. Door de verschillende kleuren komt het wel een beetje kitscherig over, maar ach, het feit dat we de enige in deze gigantische grot zijn maakt alles goed. Het is ongelofelijk dat zoiets in duizenden jaren door de natuur zelf is gecreëerd. Na dit bezoek besluiten we nog naar één grot te gaan, de Pa Chan grot. Van deze hebben we de hoogste verwachting!

Wel moeten we er 26 kilometer voor over een onverharde weg naartoe rijden, dus VAMOS!

We rijden langs verschillende dorpjes en zien het leven buiten de (grote) stad. Doordat er erg veel kuilen in de weg zitten en sommige stukken dus lastig begaanbaar zijn schieten we niet erg op. Na zelfs een paar keer verkeerd gereden te zijn (een splitsing waar we 3 kanten op kunnen zonder bewegwijzering) komen we bij de grot aan. Hij valt onmiddellijk op door een immense ingang (of uitgang, net hoe je het bekijkt).

Onze stemmen galmen door de enorme ruimte en en we ontdekken dat er aan de andere kant ook een opening is. We horen stemmen in de verte en even later komt een groepje mensen ons tegemoet lopen.  Een Nederlander vertelt dat we verder kunnen lopen, maar wel een zaklantaarn én wat durf nodig zullen hebben. Dit bezitten we allebei en onze evenwicht bewarend lopen we over smalle planken en rotsen verder. We komen in het donker bij een klein strand halverwege de grot en zonder zaklamp zien we geen hand voor ogen, we horen alleen rustig water kabbelen. We moeten dus een klein stukje door het water heen. Chantal springt bij mij op mijn rug en zo bereiken we de overkant. Een beetje eng is het toch wel.... Helemaal spannend wordt het als we een zo'n vijf meter door een zeer donkere ruimte die niet hoger is dan ong. 120 cm moeten kruipen.

De andere kant biedt een,  zo niet nog mooiere aanblik op de grot en het blauwe water dat een zich een poel heeft gevormd er voor.  We moesten er even ons best voor doen om er te komen, maar het is het absoluut waard! Na wat foto’s genomen te hebben gaan we dezelfde weg weer terug. Op de terugweg komen we in het donker een local tegen en als we goed kijken zien we dat hij een groot geweer op zijn schouder heeft hangen. Wat zijn we eigenlijk goed van vertrouwen en onbezorgd.  Stel dat deze man kwaad gewild zou hebben, bijv. de intentie zou hebben om ons te beroven, dan waren we helemaal nergens geweest in het donker zonder verdedigingsmiddel. Natuurlijk gebeurd er niets, maar het blijft toch een raar idée dat iedereen gewoon een wapen mag bezitten en er vrij mee rond kan lopen. 

We rijden hetzelfde zandpad terug (langs enkele mooie groene rijstvelden) naar de autoweg en rijden dan richting Kha  Thaek waar we naar het vertrouwde Thaise restaurantje gaan. De jongen is net van zijn gehakt hamburgers aan het maken; aangezien dat er wel lekker  uitziet bestellen we deze. na de rijst, noedels en curry’s is dit een aangename afwisseling. We doen ons tegoed aan een lekkere hamburger met friet en salade, pakken daarna alvast onze spullen voor morgen in, en vallen uiteindelijk in slaap, dit keer zonder Karaoke op de achtergrond. Hoera!

- Foto's bij dit verhaal zijn te vinden bij "Laos - "The Loop": 500 kilometer op een scooter..."