Laos - Pak ze in Pakse!

Vrijdag 18 januari 2013 – van Tha Kaek naar Pakse

Als we 's ochtends wakker worden pakken we de spullen in en brengen we onze rugtassen om de beurt op de scooter weg naar het centrum. Voor de laatste keer ontbijten we in het Ithara hotel en laten ons dan door een zeer gammele tuktuk naar het busstation brengen. Om 08.30 uur zou er een VIP bus vertrekken, alleen vandaag blijkt het een gewone (lokale) bus te zijn die naar Pakse rijdt. Dit betekent dat we gemiddeld om de vijf minuten stoppen om mensen in en uit te laten stappen en er plastic stoeltjes in het midden van het gangpad worden gezet om extra plaatsen te creëren. Dit betekent ook dat we gemiddeld 20 kilometer in een half uur rijden. De buschauffeur is dol op toeteren, en laat de dorpen kilometers van te voren weten dat we eraan komen, hij claxonneert gedurende negen uur onophoudelijk. Ja, ook onderweg maken we van alles mee. 

Zodra we in een dorp aankomen rennen er een aantal lokale vrouwen achter de bus aan en wurmen zich vervolgens in de bus met bosjes platgedrukte en gebraden kippen op stokjes, op stokjes geregen eieren en groene mango’s in plastic zakjes met zout. Een kind op de arm van haar vader die in het middenpad naast Wouter staat begint spontaan over te geven, en spuugt zijn vader en de vloer onder en spettert op Wouter. We stoppen regelmatig omdat de buschauffeur een sigaret gaat roken of omdat er koeien over de weg lopen en die niet opzij willen gaan. Vrouwen gaan gehurkt langs de zijkant van de bus zitten plassen, heel ongegeneerd en op blote voeten, en de hele bus ruikt daarnaast naar barbecue kip en zweet. Straatarme, zeer en zeer vuile families op blote voeten rijden stukken mee in de bus. De airconditioning werkt niet en het is bloedverziekend heet. Jawel, dit is weer een busrit die in de categorie 'wonderbaarlijke ervaringen met het openbaar vervoer' valt.

Natuurlijk worden we weer een oor aangenaaid door de buschauffeur. Deze chauffeur die iedereen overal ophaalt en voor de deur afzet, zet ons (twaalf toeristen) 5 kilometer voor Pakse af en zegt niet verder te rijden. Het verrast ons dan ook niet dat er  3 tuktuk’s klaar staan om ons op te vangen. We moeten allemaal 2 euro betalen en worden met z'n allen in 1 tuktuk gepropt. Wouter en ik stellen de anderen voor om de handen in één te slaan, en vol te houden voor 1 euro per persoon. In eerste instantie vinden onze medepassagiers dit een goed idee maar zodra de taxichauffeur nee schudt gaan ze een voor een akkoord omdat ze honger hebben en door willen rijden naar Pakse. De verraders :)! Het gaat ons niet om twee euro, maar door akkoord te gaan met hun absurde prijs, stimuleren we dit soort praktijken alleen maar en maken we het voor andere toeristen alleen maar moeilijker. Deze tuktukchauffeur heeft dus zojuist 10 x 2 euro = 20 euro verdiend voor een ritje van 5 kilometer.  Dit is in ieder land een belachelijk bedrag, en voor hier helemaal, waar men gemiddeld 5 euro per dag verdiend. Wij weigeren in te stappen bij de tien anderen die zich al geïnstalleerd hebben in de tuktuk en gaan uiteindelijk voor 1,5 euro p.p. akkoord met een andere tuktukchauffeur als blijkt dat ook hij ons anders langs de kant van de weg laat staan. Deze tuktukchauffeur denkt ons nog in de maling te kunnen nemen ook, en rijdt 5 kilometer de verkeerde kant op, omdat hij nog een paar vrienden moet ophalen. Deze vrienden bestaan uit vier Vietnamezen met een behoorlijke drank- sigarettenadem die hele verhalen tegen ons vertellen in het Vietnamees en niet begrijpen dat wij er geen woord van verstaan. Wij zijn het voor vandaag wel even zat nu. Maar dit is nog niet alles. Alle guesthouses in Pakse blijken vol te zitten. We hebben minstens twee kilometer door de stad lopen slepen  met al onze bagage én in de volle zon, en zijn wel tien guesthouses binnen gestapt, maar we hebben gewoon pech vandaag. Uiteindelijk vinden we een schone kamer met prima bed bij een guesthouse dat wordt gerund door Chinezen. We eten bij Indiaas restaurant Yasmin en duiken daarna doodvermoeid het bed in. Tja... reizen gaat niet altijd over rozen... ;)

Zaterdag 19 januari 2013 – Pakse

We worden vanmorgen wakker van een klop op de deur en een sleutel die meteen daarna word omgedraaid in het slot. Staat er ineens een schoonmaakster in de kamer die alvast flesjes mineraalwater komt neerzetten. Ze mompelt een excuus als ze ziet dat we wakker zijn, verlaat de kamer en draait de deur van buitenaf weer netjes op slot. We kijken elkaar heel verbaasd en en barsten dan in lachen uit.

We kleden ons aan en gaan ontbijten in het Bolaven Café, die bekend staat om de heerlijke fair-trade koffie. Het ontbijt is heerlijk ( eindelijk weer eens muesli, fruit, yogurt) en we zijn het erover eens dat dit ons vaste adresje wordt. Na het ontbijt lopen we naar een guesthouse waar we gisteren zijn langs geweest om te kijken of er kamers vrij gekomen zijn. Er blijkt slechts één kamer beschikbaar te zijn, de familie kamer. Omdat de kamer ons wordt aangeboden voor een mooie prijs accepteren we deze. Vanavond kunnen we kiezen in welk bed we willen slapen, want er zijn er namelijk vier. Als we onze bagage hebben overgebracht zoeken we een internetcafé op, waar we de rest van de dag achter een computer doorbrengen. We moeten tenslotte de reisverhalen van de afgelopen twee weken nog uitwerken! We onderbreken onze schrijven alleen voor de lunch en het diner, en om onze 3-daagse trip naar het Bolaven Plateau met Green Discovery te bevestigen.