Laos - Karaoke in Tha Kheak

Zaterdag 12 januari - van Vientiane naar Kha Thaek

De bus naar Kha Thaek vertrekt pas om half twaalf dus hebben we gelukkig de tijd om terug te gaan naar de juwelier, want het horloge van Chantal blijkt 's morgens niet meer te tikken. Oh oh..
Helaas blijkt haar horloge niet op voorraad te zijn, dus zullen we ons tevreden moeten stellen met het vervangen van het uurwerk. Gelukkig blijkt daarna het probleem opgelost!

Om half twaalf zitten we netjes te wachten op onze pick-up naar het busstation, en uiteraard gaat het deze ochtend ook qua openbaar vervoer niet van een leien dakje, want de pick up is bijna een uur te laat en komt om vijf voor half een aankakken. Vervolgens gaat het allemaal heel raar. De chauffeur van de minibus lijkt wel geen rijbewijs te hebben en rijdt met 20 kilometer per uur over de autoweg terwijl er geen auto’s voor ons rijden. Ook wisselt hij 2 keer vlak voor een stoplicht van rijbaan, het lijkt wel alsof hij niet weet waar we naar toe moeten. We hebben een beetje een eigenaardig gevoel hierover, helemaal als we worden afgezet langs de kant van de weg in de middle of nowhere. ‘ you wait here 10 min’ zegt onze chauffeur, hij lijkt wel een beetje zenuwachtig… We moeten naar de toilet en doen dit dan maar even in de bosjes. En jawel hoor, tien minuten later komt er een minstens 20-jaar oude ‘vip’ bus aanrijden. We moeten onze tickets inleveren bij de mini-bus chauffeur voor we instappen, maar Wouter besluit de tickets bij zich te houden. Niet veel later komen we er ook achter waarom het allemaal zo raar gaat. De reden dat we langs de kant van de weg instappen en niet op het busstation, en de bonnetjes voor instappen moesten inleveren, is omdat onze ticketprijs 2,5 euro hoger is dan de daadwerkelijke kosten voor dit busticket. Wij denken dat er op deze manier zwart geld wordt verdiend en de controle op passagiersaantallen wordt omzeild. Hoe dan ook, we krijgen dan weer wel een flesje water en een verfrissingsdoekje...

De busreis naar Kha Thaek duurt iets langer dan gepland en we komen aan in het donker. We blijken nogal ver van het centrum te zitten en onderhandelen met een tuktuk-chauffeur over de prijs. We merken al snel dat Kha Thaek amper nog ontwikkeld is voor toerisme, en het aanbod aan propere guesthouses is dan ook niet zo groot.  Het kost ons anderhalf uur slepen met veel te veel zware bagage voordat we een guesthouse hebben gevonden dat en schoon is, en waar de veren niet door het matras heen steken, en bovendien nog een beetje betaalbaar is, want er worden te hoge prijzen (in  verhouding tot kwaliteit) gevraagd. We nemen onze intrek in het phonepadith guesthouse, op een kilometertje lopen van ‘het centrum’.  Na onze tassen hebben neergelegd gaan we meteen op zoek naar een restaurant, want sinds ons ontbijt vanmorgen hebben we niets meer gegeten en rammelen onze magen onophoudelijk. We vinden een (erg goedkoop) Thais restaurant waar ze geen Engels spreken en doen ons te goed aan een overheerlijke curry. Dat dan weer wel! Terug in het guesthouse..blijkt onze guesthouse-keuze niet helemaal zo geweldig…. Ergens vlakbij is iemand luid en behoorlijk vals karaoke aan het zingen door een microfoon en zelfs met de ramen en deuren dicht kunnen we meezingen met ‘ramnang style’… Nou ja…het is tenslotte zaterdagavond… en dan..rond twaalf uur wordt het toch nog stil.
 

Zondag 13 januari 2013 

Onverhoopt hebben we heerlijk geslapen! We nuttigen een stevig ontbijt van flensjes yoghurt en fruit in het Inthira hotel ontmoeten we de Amsterdamse Jup Gilbert. Een man, die de hele wereld al over is gereisd, maar wel gehecht is aan enige vorm van luxe. Hij is een beetje kak, maar met een ondeugende twinkeling en met een behoorlijk portie droge humor. Na het ontbijt huren we bij  het pas getrouwde gezin NGI & POCK (ook de naam van hun verhuurbedrijfje) een haast spiksplinternieuwe scooter (met nog maar 2700 km op de teller) voor 5 dagen. Ngi geeft ons nog een handig a4-papier mee met daarop een route van ‘the loop’.  Morgen zullen we beginnen aan de 4-daagse rondreis, want vandaag hebben we nodig om informatie in te winnen en onze route uit te stippelen. We rijden naar Kha Thaek Travel Lodge, want daar schijnt iemand met de naam ‘Ku’ te zijn die ons alles kan vertellen over deze route. Helaas is hij niet aanwezig dus rijden we naar het bureau van toerisme waar een heel vriendelijke jongen ons informatie geeft over interessante grotten in de omgeving van Kha Thaek. Tijdens de lunch plannen we globaal onze reis, kijken we welke guesthouses er op de route liggen, welke bezienswaardigheden we perse willen zien en hoeveel kilometer we per dag gaan afleggen. Een goede voorbereiding is het halve werk zeggen ze...

Daarna maken we een wandeling langs de Mekong. We passeren een tempel en als we zwiepende takken, gelach en jonge monniken in saffraankleurige kleding in een boom zien klimmen is onze interesse natuurlijk gewekt. We zien gewaden te drogen hangen en anderen zijn het gazon aan het snoeien of planten aan het water geven.
Ook zien we zo’n twintig monniken, jonge jongens en ook enkele ouderen staan om een hoge boom naar boven te kijken. Twee jongens zijn op blote voeten de boom ingeklommen en staan balancerend takken met een handzaag aft e zagen. Ze hebben er allemaal erg veel plezier in en als zij ons zien staan verplaatst hun interesse zich naar deze twee buitenlanders. Al snel komt een van hen naar ons toe om een praatje te maken en om zijn Engels te oefenen. Na een paar minuten staan alle twintig  jongens om ons heen. Slechts twee durven een beetje Engels te praten, de rest kijkt ons heel nieuwsgierig aan. We komen erachter dat dit jongens zijn afkomstig uit het hele land. We maken eruit op dat ze hier allemaal (minimaal) een jaar aanwezig zijn en dan weer terug gaan naar hun dorp of stad. Ook wisselen we email-adres uit met een jongen van een jaar of zestien, zodat hij zijn Engels lezen en schrijven kan oefenen. We blijven een klein halfuurtje met ze praten en besluiten dan verder te lopen.

We vinden een terrasje en delen daar samen een beer Lao. We proberen Wouter’s nieuwe camera uit en zien de zon aan de overkant van de Mekong als een grote geel/oranje bal achter de huizen in de verte zakken. 'S Avonds eten we weer bij de Thai en 's avonds liggen we tot 01.00 wakker. Karaoke in Kha Thaek... er is geen ontkomen aan. Voor iedereen die naar Laos reist of naar zuid-oost Azië in het algemeen, neem deze tip ter harte: vergeet geen oordoppen mee te nemen!!!

- Foto's bij dit verhaal zijn te vinden bij "Laos - Karaoke in Tha Khaek"