Laos - Once of a lifetime (Tree Top) experience... Ziplinen door de jungle!

Zondag 20 januari – Bolaven Plateau
Tree Top Experience dag 1

Om kwart over acht hebben we ons verzameld bij het kantoor van Green Discovery. Hier ontmoeten we de vier anderen die ook de Tree Top Experience geboekt hebben. We zijn met z’n zevenen, een jongen en een meisje uit Australië (19 en 20 jaar), een sportief echtpaar (57 en 59 jaar) uit Zwitserland, wij tweeën en onze gids, Pet (24). Om half negen worden we opgehaald door een minibusje en gaan we op weg.

Na een kleine twee uur rijden arriveren we in een klein stoffig dorpje Ban Nongluang, bestaande uit voornamelijk koffieboeren. Pet stelt ons voor aan twee jongens uit het dorp die ons de komende drie dagen gaan vergezellen, de 29-jarige Tun en de 19-jarige Lee, die beiden geen Engels spreken, maar die onze veiligheid gaan garanderen.

Voordat we vertrekken krijgen we veiligheidsinstructies en hijsen we ons in klimuitrusting. Vervolgens gaan we op pad. De eerste paar kilometers voeren door het dorp en langs de koffieplantages, en als snel begeven we ons diep in de jungle. Na zo’n anderhalf uur lopen komen we bij een kleine waterval. De gidsen hebben onderweg bananenbladeren geplukt en deze op de rotsen gelegd. De lunch is er op uitgestald. Deze bestaat uit lokale gerechten; hompen kleefrijst, gedroogde buffelhuid, vispasta, een scherpe rode saus van chilipepers en een mengseltje van morninglory en verse bladspinazie. Er zijn natuurlijk geen borden en bestek, dus eten we lekker primitief met onze vingers.

Als we allen verzadigd zijn gaan we weer op pad. Vanaf de waterval is het niet ver naar de eerste van de acht ziplines, en bereiken we een babyzipline, deze is om te oefenen. We ziplinen van het ene houten platform naar het andere houten platform, zo'n tien meter boven de grond. Dan wordt het tijd voor het echte werk. De tweede zipline is een heel stuk langer, zo'n 100 meter. De kabel die boven ons hoofd aan een boom is bevestigd zien we ergens in de verte tussen de bomen verdwijnen. Ons bloed begint nu toch wel een beetje sneller te stromen. We bevinden ons op een platform op zo’n 150 meter hoogte en kijken diep de jungle in. Twee van de drie gidsen gaan ons voor. Met veel whoowhoo geluiden en ondersteboven hangend zippen ze naar de overkant!

De eerste keer giert de adrenaline door ons lijf. Wouter weet nog net op tijd zijn benen op te trekken voor het platform en Chantal vergeet op tijd te remmen en vliegt met 30 kilometer per uur op een boom af, maar wordt gelukkig op tijd opgevangen door de twee gidsen. Daarna hebben we nog 7 ziplines te gaan, tussendoor moeten we een paar keer zo’n 20-30 meter naar beneden abseilen en flink wat uphill en downhill wandelen.

Onderweg kletsen we wat met Pet, we zijn erg nieuwsgierig hoe de Tree Top Experience tot stand is gekomen. Dit avonturenpark voor volwassenen heeft voor het eerst zijn deuren geopend in januari 2011, dit is dus het derde jaar dat ze open zijn. Intussen heeft de Tree Top Experience een goede naam verworven, en heeft het zelfs positievere recensies gekregen dan de Gibbon Experience in het noorden van Laos. 

We vragen Pet hoelang het geduurd heeft voordat het park geopend werd. Toevallig is hij er vanaf het begin bij betrokken geweest en verteld hij ons trots dat hij heeft meegeholpen bij het bouwen van o.a. het jungle restaurant en de boomhutten.

De bouw is in 2010 begonnen en heeft in totaal negen maanden geduurd. Vrij kort, als je beseft hoe groot dit gebied is. Wij vragen ons af hoe ze de honderden meters staalkabels van de ene naar de andere kant hebben kunnen krijgen en hoog in een boom hebben kunnen bevestigen. Pet vertelt ons lachend dat er voor het naar de overkant brengen van één staalkabel meer dan tien mensen nodig waren. Zij moesten met elkaar de zware kabels vasthouden en zich daarmee een weg dwars door de jungle banen. Echt ongelooflijk! 

Terwijl we daar over nadenken komt er een andere vraag in ons op. Want hoe komen dan bijv. dagelijkse voedselvoorraden, schoonmaakmiddelen linnengoed etc. in de junglelodge? dus vertelt Pet ons dat er dagelijks meisjes uit het dorp dezelfde trekking maken die wij maken, 2,5 uur heen en 2,5 uur terug, om spullen te brengen, eten te koken en schoon te maken. Er schuilt dus een enorme organisatie achter The Tree Top Experience.

Jongens als Pet werken op freelance basis. Meestal begeleiden ze één groep per week (2- of 3-daagse tour). Hoewel ze niet veel verdienen naast de gratis maaltijden 
en overnachtingen, vinden zij dat zij een droombaan hebben, en terecht natuurlijk.

Dan zijn we toe aan de laatste zipline voor vandaag is het meest spectaculair. Deze is ruim 300 meter lang en gaat over de 100-meter hoge Kamet waterval. Uiteindelijk arriveren we bij de jungle lodge aan de voet van dezelfde waterval (ook wel Monkey Waterfall genoemd). Na een ijskoude maar verfrissende plons in een kleinere waterval doen we ons te goed aan een kop hete koffie in het junglerestaurant. Daar zitten we met z'n zessen, en later met nog 11 anderen (van een andere groep) tot half zeven. De junglelodge heeft ruimte voor max. 18 personen. Om half zeven wordt het eten geserveerd. Een prima maaltijd naar primitieve omstandigheden die bestaat uit verse springrolls, kip met rijst, komkommer en tomaat. Na het eten begint het fris te worden en verzamelen we ons om het kampvuur, eten we gebakken bananen en drinken hete koffie. We praten met de gidsen en komen het één en ander over ze te weten. Pet is pas getrouwd en zijn kersverse vrouw is zwanger. Hij is wel naar de middelbare school geweest. Naast zijn werk voor Green Discovery werkt hij op de boerderij van zijn neef waar ze groenten verbouwen. Tun daarentegen is nog nooit naar school geweest, hij kan niet lezen en niet schrijven. Hier kijken we van op, we vinden hem integer en intelligent overkomen en hij heeft een heel vriendelijk en open gezicht. Tun is niet getrouwd en heeft geen kinderen (waarom weten we niet) en werkt ook op de koffieplantage van zijn familie. We vragen hen naar welk land zij ooit eens willen reizen. Korea, zijn ze erover eens. Als we ze vragen waarom grinniken ze; ze vinden de meisjes in Korea het mooist en ze denken dat daar meer werkgelegenheid is. 

Rond 21.00 uur trekken we onze uitrusting vandaag voor de laatste keer aan en lopen we in het donker naar één van de houten platformen, waar we met een zipline naar onze boomhut (gemaakt van alleen hout en bamboe) zoeven! Daar staan vier één-persoonsbedden met een klamboe erover gespannen met daarin voor ieder een slaapzak. De hut delen we met het Australische jonge stel. We slapen vannacht in de openlucht, met alleen een dak boven ons hoofd! Het is maar goed dat er geen fanatieke slaapwandelaars onder ons bevinden... Er is wel een toilet en een wastafel en we hebben een thermosfles heet water meegekregen, voor te drinken als we het koud hebben 's nachts of om ons te wassen 's ochtends. In de boomhut zien we al vele insecten kruipen die we nooit eerder hebben gezien. We kruipen dus maar heel snel onder de klamboe in het bed!
 
Maandag 21 januari – Bolaven Plateau
Tree Top Experience dag 2

We worden wakker van tjirpende vogeltjes en de zon die opkomt. We zijn vannacht enkele keren wakker geworden van onbekende geluiden en vooral van de kou, maar we zijn evengoed uitgerust en klaar voor de dag. Om kwart over acht staan we klaar en worden we door een gids via de zipline naar de andere kant begeleid. Na een simpel ontbijt van koffie, brood met omelet en een banaan zijn we klaar voor vertrek. Na een pittige wandeling van ongeveer 30 minuten arriveren we bij de eerste en tevens de langste zipline van de Tree Top Experience: één van 450 meter! Het is onmogelijk te zien waar de zipline eindigt! Eerst gaan de gidsen op een acrobatische manier en met hoop geluid naar de overkant en dan mogen wij om de beurt. Het is echt thrilling om honderden meters hoog dwars door de jungle te zippen. We rekenen uit dat het 41 seconden duurt om aan de overkant te komen. Tien meter per seconde met een snelheid van 36 kilometer per uur!

Eenmaal weer met beide benen stevig op het platform aan de overkant gaan we naar een lager gelegen platform en nemen we weer een andere zipline terug. Dit doen we een aantal keer. Dan trekken we te voet naar de in het dal gelegen waterval, waar we een rustpauze hebben van twee uur. Hier zwemmen, zonnen en lezen we wat en verorberen we een lunch, zittend op de rotsen. Daarna klauteren we enkele honderden meters omhoog en doen we nog twee maal de zipline, daarna gaan we terug naar de junglelodge. Zo na deze tweede dag voelen we onze spieren wel. Vooral bovenbenen en dijen zijn al behoorlijk stram.

Wouter gaat toch nog even met de gids op pad, want die heeft een slangennest de dag ervoor ontdekt en wil deze aan Wouter laten zien. Ik neem een ijskoude douche, provisorisch gemaakt en waar ijskoud bergwater uitkomt. Wel lekker opgefrist!

's Avonds eten we weer met z'n allen een eenvoudige maaltijd. We zijn redelijk uitgeput en gaan daarom rond 19.00 uur al naar onze boomhut. Vanavond hebben Wouter en ik een eigen boomhut, voor ons tweeën! Jammergenoeg zijn het twee éénpersoonsbedden. Maar daar weten we wel wat op. We leggen de matrassen boven op elkaar in één van de bedden en kruipen er dan samen in. Wel een beetje krap, maar lekker warm tenminste en lekker zacht op zo'n dubbeldik matras! We vallen al heel snel in slaap, maar ik kan 's nachts geen oog dicht doen van de geluiden. Ik hoor meerdere malen een 'plofje' op de grond en ben er vervolgens van overtuigd dat een beest binnen in de hut is beland. 

Ik maak Wouter wakker om te gaan kijken (held die ik ben) maar er is niets te zien natuurlijk. Wouter valt gewoon in slaap en ik zit een lange tijd in het donker naar de maan en de sterren te turen. Als ik weer een harde plof en een raar geluid hoor blijf ik doodstil in het donker liggen. Wouter is niet wakker te krijgen en ik moet nog naar het toilet ook maar dát durf ik al helemaal niet. Kinderlijk denk ik dat als ik niet beweeg we ook niet ontdekt worden en het beest morgen vanzelf weg is. Uiteindelijk val ik in slaap en wordt wakker van de zon die opkomt.
 

Dinsdag 22 januari – Bolaven Plateau
Tree Top Experience dag 3

We hebben een boomhut met prachtig uitzicht op de jungle gekregen. Heel bijzonder om zo wakker te worden met het zonlicht weerkaatst op het gebergte voor ons. Om half negen worden we opgehaald in de boomhut voor het ontbijt. Na het ontbijt staat ons een pittige hike te wachten. We moeten een paar honderd meter stijl omhoog klimmen. Dan bevinden we ons helemaal bovenaan de top, waar we een geweldig uitzicht hebben op de waterval en de vallei. Nu is het de bedoeling dat we naar beneden Canonyingen. Langs de angstvallig hoge waterval! Heeeel erg spannend en leuk!

Als we weer beneden zijn is het tijd voor de lunch. Na de lunch is het tijd om terug te gaan. En maken we ons klaar voor de 2,5 uur durende trekking terug naar het dorp. Mijn benen zijn zo stram en pijnlijk dat ik er enorm tegenop kijk. En het blijkt een heel pittige wandeling, waar we voornamelijk stijl omhoog gaan langs een niet bestaand pad. Een hoop klimmen en klauteren over rotsen. Dan komen we bij een hoge rotswand aan en loopt het pad dood. Er zijn ijzeren haken in de rotswand bevestigd. Deze bieden grip en steun voor als we naar boven klimmen en er zelfs omheen moeten. Behoorlijk heavy, vooral omdat we echt honderden meters boven de grond hangen aan een rotswand!! De armspieren dus even goed gebruiken!! De laatste 3 kilometer naar Ban Nonglang zijn zwaar, en strompelen we voort. Daar wacht een busje ons op om ons terug naar Pakse te brengen. Als we daar aankomen is het inmiddels 18.00 uur. We eten een hapje bij het Indiase restaurant en gaan dan snel terug naar het guesthouse voor een warme douche en om heel snel het bed in te duiken! Slapen, slapen, slapen!!

- Foto's bij dit verhaal zijn te vinden bij "Laos - "Once of a lifetime (Tree Top) experience... Ziplinen door de jungle!"