Cambodja - Siem Reap & De tempels van Angkor
17 november 2012 - Siem Reap, Cambodja
Zaterdag 17 november 2012 – Van Battambang naar Siem Reap
Vandaag vervolgen we onze reis door Cambodja. Per boot reizen we ditmaal van Battambang naar de tweede grote hoofdstad van het land: Siem Reap.
Ondanks dat het nog maar 06.00 uur is kunnen we al voor het ontbijt terecht in het zusterhotel Delux Villa's. Zowel de eigenaar als het bedienend personeel betreuren het dat we weggaan en ons wordt na het ontbijt een typische Cambodjaanse, zeer zoete lekkernij van kokos en rijst aangeboden. We zijn aangenaam verrast door dit uiterst vriendelijke gebaar. Na de uitgebreide bedankjes van de eigenaar van het hotel en de vriendelijke vraag of we zijn hotel goed willen aanschrijven op TripAdvisor, worden we opgehaald door een tuktuk.
Het kleine bootje dat ons in acht uur naar Siem Reap gaat varen is volledig van hout en weinig comfortabel, maar dit wisten wij van te voren. We zetten onze rugzakken achterin de boot en nemen plaats op een van de houten bankjes voorin. We zijn met een relatief klein gezelschap, zo'n tien tot twaalf andere reizigers die voor deze unieke optie van vervoer hebben gekozen. Vol verwachting zijn we als we om zeven uur vertrekken.
Onderweg is er van alles te zien. Het leven op het water is al in volle gang en we zien vele vissersboten. De woningen langs de oever zijn uniek omdat ze allemaal gebouwd zijn op hoge palen. Dit is omdat het water in het regenseizoen flink stijgt, soms wel meer dan tien meter! We verbazen ons - niet voor de eerste keer trouwens - over het vele zwerfvuil. Het lijkt wel alsof niemand rekening houdt met de natuur of belang hecht aan het schoonhouden van de directe leefomgeving. Zowel in het water als om de huizen heen liggen bergen (plastic)afval. We kijken er ook niet meer van op als we vrouwen temidden van deze rotzooi langs de kant van de rivier zien zitten. Met behulp van een ruwhouten plank en een borstel schrobben zij hun vuile was 'schoon', en houden zij hun kinderen in de gaten die zich vermaken in de vuile bruine rivier.
Nadat we de rivier achter ons gelaten hebben komen we op het Tonle Sap-meer, het grootste zoetwatermeer van Cambodja. Ter informatie: Naast een rijke flora en fauna voorziet het meer ook in het levensonderhoud van miljoenen Cambodjanen. De mensen leven in dorpen op palen of in drijvende dorpen. Terwijl het meer op zijn volst 7 % van het nationale landoppervlak beslaat, woont er meer dan 25 % van de bevolking op het water en langs de oevers.
De schipper stuurt ons door een nauwe watergeul voor de kortste route. We komen vast te zitten en niet veel later begint het ook heel erg hard te regen. De katoenen rode luiken worden aan alle kanten via een katrol neergelaten en we kunnen bijna niet meer naar ‘buiten’ kijken. Het is een (tijdrovend)avontuur om door de smalle watergeul voort te bewegen; de boot past er echt net doorheen en takken zwiepen gevaarlijk zo nu en dan naar binnen. Na gevoelsmatig een eeuwigheid komen we weer op groot water en stopt het met regenen. We zien drijvende dorpen die volledig gebouwd zijn op bamboevlotten, plastic tonnen en autobanden. Het is een geweldig leuke ervaring om naar het toilet te gaan bij het drijvende restaurant waar we een lunchpauze hebben. Het toilet is niet meer dan een hokje gebouwd boven het water met een rond gat in de vloer. Geen wonder dat ten zeerste wordt afgeraden in de rivier of in het meer te zwemmen...
Achter de wolken schijnt de zon, en zo dus ook vandaag. We kunnen lekker op het dak van de boot zitten en genieten van het uitzicht. Het leven op het meer lijkt op een aangenaam tempo te verlopen. Terwijl de mannen vissen, brengen de vrouwen de dag door met het boeten van visnetten en schommelen kinderen in hun hangmat of spelen spelletjes met elkaar. Jonge meisjes en oudere vrouwen met kleurige hoeden peddelen in kleine bootjes door het dorp en verkopen van alles. Van verse groenten en rijst tot shampoo en huishoudartikelen. We zien zelfs kinderen van nog geen 4 jaar in een bootje rond peddelen. Kunnen deze kinderen wel zwemmen? Vragen wij ons terecht af...
Na 7 uur varen en verschillende drijvende dorpen gezien te hebben kunnen we weer voet zetten op vaste wal. Uiteraard worden we bij het uitstappen bestormt door (onder andere) tuktuk-chauffeurs maar wij hebben mazzel en mogen met een Nederlands stel mee rijden die een privé-taxichauffeur van te voren hebben geregeld. Deze mensen van eind veertig (toevallig komen ze uit Noord-Scharwoude) hebben al veel van de wereld gezien en op weg naar het centrum van Seam Reap luisteren we naar hun vele spannende reisverhalen.
In het centrum aangekomen blijkt het vinden van een geschikte slaapplek een opgave. Ondanks dat er verschrikkelijk veel accommodaties zijn moeten we echt op zoek, want de eerste die we bezoeken zitten al vol vanwege het hoogseizoen. Daarnaast willen we niet te ver van het centrum verblijven en willen we er natuurlijk niet te veel voor betalen. Het onderhandelen gaat ons steeds beter af en we vinden een net schoon guesthouse voor 8 dollar per nacht.
De avond begint te vallen en we hebben flinke trek. Het uitzoeken van een restaurant blijkt een evengrote opgave als het zoeken naar een geschikt guesthouse.
De bruisende omgeving rond de oude markt (Psar Chas) en de in neon verlichte 'pubstreet' beschikt over een enorm aanbod restaurants en cafés. Onze keuze valt op een gezellig Cambodjaans restaurant, waar het eten prima smaakt en de bediening niet bij ons weg te slaan is. Wouter valt erg in de smaak bij de altijd-giechelende-lieve-kleine-Cambodjaanse meisjes. En als ik naar hem kijk... begrijp ik dat best... Een mooie, door de zon gekleurde Europeaan met een heleboel lieve lachrimpels rond zijn ogen laat die meisjesharten vast wel sneller slaan. Na het diner gaan we lekker terug naar onze guesthouse, we lezen nog wat en vallen dan al snel in slaap...
Zondag 18 en Maandag 19 november 2012 – Siem Reap
We willen onze belevenissen van onze reis uitgebreid beschrijven in een reisverslag en besluiten daar eerst enige tijd aan te besteden. We conversceren de computer in het guesthouse en zijn bijna twee dagen fanatiek aan het schrijven.
Om nog een beetje te ontspannen tussen het schrijven door besluiten we de stad te gaan verkennen. Op onze gehuurde fietsen rijden we door de stad en bekijken onder andere tempels, scholen en de Angkor Wat in miniatuurvorm.
Zondag op maandag maken we nog iets heeeel frappantst mee..
Wouter heeft op de oude markt nieuwe slippers gekocht, omdat de zool van zijn oude slippers heeft losgelaten. Hij weet een mooie prijs te bedingen voor een paar Birkenstocks en is er dolblij mee. Als we 's avonds het guesthouse betreden, laten we onze slippers achter bij de entree, zoals het hoort...
Als we maandagochtend wakker worden en het guesthouse verlaten om te gaan ontbijten..schetst onze verbazing.. slippers weg! 'ah, ik denk dat ze er vanavond wel weer staan meneer. Hier heeft u een paar badslippers te leen'. Terwijl een ander zich druk zou maken om deze zeer waarschijnlijke en interne diefstal, zegt onze vriendelijke receptionist eigenlijk dat we ons druk maken om niks...
Maandagavond eten we bij ‘Heaven’. Dit is een restaurant waar wezen die op 18-jarige leeftijd het weeshuis moeten verlaten worden opgevangen. Deze jonge mensen worden voorbereid op een leven in de maatschappij en worden gedurende de looptijd van een jaar opgeleid in restaurant 'Heaven' dat gerund wordt door een Zwitsers stel die deze jonge volwassenen helpen een bestaan op te bouwen en leren om op eigen benen te staan. We komen in Cambodja vaak meerdere van dit soort projecten tegen. Een goede zaak in een land waar deze hulp erg hard nodig is! Door af en toe te gaan eten in dit soort gelegenheden hopen we indirect een bijdrage te leveren op een verantwoordelijke manier - bijvoorbeeld in plaats van het toestoppen van geld aan bedelaars.
Als we na het eten rond een uur of tien in het guesthouse aankomen, staan daar - jawel hoor - Wouters Birkenstocks. Weliswaar is er op gelopen en zijn de gaatjes versteld..het zijn toch echt zijn slippers! Eind goed....al goed! Zullen we maar zeggen.
Dinsdag 20 november 2012 – Siem Reap
De wekker gaat om 04.30uur, mooie tijd. Vandaag gaan we de wereldberoemde tempels van Angkor bekijken. Met slaperige ogen stappen we op de fiets om in het donker zo'n 10 km naar Angkor te fietsen. De zonsopgang bij de tempel schijnt spectaculair te zijn en die willen wij natuurlijk niet missen. We zijn lichtelijk geshockeerd als we bij Angkor Wat aankomen. Duizenden mensen hebben zich hier verzameld ( niet alleen onze wekker ging vroeg zo blijkt, maar in heel Siem Reap!) en staan te wachten op de eerste zonnestralen die de tempel zal verlichten. We beginnen een beetje te lachen, want zoveel mensen hadden we nou ook weer niet verwacht. We willen de drukte echter vermijden en lopen naar de achterkant van de tempel. We vinden een plekje om te ontbijten en lachen in ons vuistje om onze vindingrijkheid. We hebben zelf yoghurt en fruit meegenomen en hebben zo een mooi zicht op de Tempel. De Angkor Wat is het grootste religieuze monument ter wereld. Inclusief zijn gracht en binnenterrein omvat Angkor Wat bijna 203 hectare. De torens zijn groot en we voelen ons klein in dit enorme bouwwerk. Er zijn echter meerdere tempels in dit gebied dus we pakken onze fiets en rijden verder...hopend dat we de menigte die Angkor Wat nu aan t bevolken is..voor zullen zijn..(maar dit blijkt een beetje naïef gedacht)
We vinden het heerlijk dat we vroeg aan deze dag begonnen zijn. De temperatuur is aangenaam en heerlijk om een fietstocht te maken. De volgende tempel die we bezoeken is Angkor Thom. In het midden van deze stad staat een tempel met lachende gezichten. Helaas zijn we niet de enige hier en we worden vergezeld door groepen Chinezen en Koreanen die fotograferen tot een kunst hebben verheven. Een klein kapitaal aan dure apparatuur. De één heeft een nog grotere lens dan de ander. Heerlijk zo’n toeristenplaats!!
We rijden van tempel naar tempel. Vandaag zijn we tempelhoppers! Elke tempel ziet er weer anders uit en we bedenken dat je inderdaad enkele dagen nodig hebt als je ze allemaal uitgebreid zou willen bekijken. Wij houden het op één dag, dat lijkt ons meer dan genoeg om een goede indruk te krijgen van het Angkortijdperk.
Dan slaat echter het noodlot toe; lekke band, jawel hoor, dat overkomt uiteraard altijd een Saft!! Het is nog maar 10.00 uur in de ochtend en we moeten nog ongeveer 20 kilometer fietsen. Met Chantal achterop en de fiets in de hand zijn we een bezienswaardigheid voor alle mensen die ons passeren. Helaas niemand die ons even helpt en aanbiedt om ons bijvoorbeeld een lift te geven. Normaal zien we op iedere hoek een tuktuk en net als we er één nodig hebben is er nergens één te bekennen. Na ongeveer drie kilometer komen we weer in ‘bewoonde’ wereld. We zoeken een paar mensen op, maar uitgerekend hier spreekt natuurlijk niemand Engels. De lekke band en onze gezichten zeggen voldoende. De Cambodjanen bellen voor ons het bedrijf waar we de fietsen gehuurd hebben en we krijgen te horen dat iemand ons over een half uurtje op komen halen; even geduld dus. Na een klein rondje gelopen te hebben krijgen we echter te horen dat er helemaal niemand komt en dat we zelf maar uit moeten zoeken hoe we terug komen. Top!! 'Even verderop zit een fietsenmaker', vertelt één van de dorpelingen, het is maar een klein stukje. Dat kleine stukje bleek vijf km, maar goed..niet echt een klein stukje dus. ‘Same Same, but different’ zullen we dan maar zeggen. Onderweg gaat de ketting van de fiets van Wouter er ook nog meerdere malen af. Hoera!
We geven de hoop niet op en vinden de fietsenmaker. Hij meldt ons dat er ongeveer 5 gaatjes in de band zitten en dat er dus een nieuwe band om het achterwiel moet. Na goedkeuring van ons om deze te vervangen maakt hij echter weinig aanstalten om met de klus te beginnen. Hij heeft er eigenlijk niet zo’n zin in - het is tenslotte een hoop werk - .We nemen de fiets weer ter hand en gaan verder. We gaan op zoek naar een alternatief, want nog 15 km lopen zien we als een onmogelijke opgave. We besluiten nog een tempel te bekijken en dan vervoer te zoeken om ons weer terug naar de stad te brengen.
De laatste tempel die we bezoeken is in onze ogen de mooiste van de dag; Ta Prohm. In deze tempel zijn gigantische bomen door en over de muren gegroeid. Wat een mooi gezicht! We lopen door de tempel en kijken onze ogen uit. Op deze plek is de film Tomb Raider met Lara Croft opgenomen. Uiteraard stikt het hier ook weer van de toeristen, maar wij vinden onze eigen weg door- en over de omgevallen muren te klimmen waardoor we een mooi beeld krijgen van hoe de natuur in honderden jaren is samengevlochten met deze eeuwenoude tempel.
Blij met ons geweldige fotomateriaal moeten we nog even een oplossing vinden voor het vervoer naar Siem Reap. Bij de uitgang van Angkor ontmoetten we een vriendelijke dame die ons wil helpen. Ze regelt een tuktuk die ons komt ophalen. Deze rit heeft hij tot dusver nog nooit gehad; 2 mensen en 2 fietsen in zijn karretje. We zijn een attractie op de weg en iedereen lacht als ze ons zien gaan, maar wij zijn al lang blij dat we vervoer hebben. We leveren onze fietsen in, bedanken de man voor zijn ‘hulp’ en zoeken ons hostel op. Wat een dag!! We kunnen echter met recht zeggen dat de Angkor uniek is en absoluut met recht de grote trekpleister van Cambodja.
- Foto's bij dit bericht zijn te vinden bij: "Foto's - Cambodja - Siem Reap & De tempels van Angkor"
water bij de wijn doen haha net als in een relatie.
356 treden, bijna net als een jaar 365.
enne toch maar een beetje luxe toch wel fijn he jongens.
mooie diaschow.. xxx rita corita
Geniet verder, xx