Laos - Oud & Nieuw in Luang Prabang

Maandag 31 december – van Oudomxai naar Luang Prabang

's Middags om drie uur komen we aan in Luang Prabang. Van Sapa naar Luang Prabang via Dien Bien Phu en Oudomxai, is 726 kilometer (door de bergen). Normaal gesproken zou deze rit 10 uur en 44 minuten in beslag moeten nemen (hebben we even via de routeplanner nagekeken), maar wij hebben er echter 26 uur (verspreid over drie dagen) over gedaan. Jullie kunnen je vast voorstellen hoe wij ons lichamelijk hebben gevoeld.

Nou dit mag de pret niet drukken, want we hebben onze plaats van bestemming gehaald! We zijn gearriveerd in de meest besproken en meest populaire stad in Laos;  Luang Prabang, waar we oudejaarsavond gaan vieren.

Na aankomst bij het zuidelijk busstation regelen we als 4-koppig reisgezelschap een tutktuk naar het centrum. Natuurlijk maken de taxichauffeurs gebruik van hun monopolie macht, want onderhandelen over de prijs kunnen we wel vergeten. We betalen een mooie Nederlandse taxiprijs. We zijn wel zo slim om niet van te voren te betalen zodat we niet zomaar ergens worden afgezet. Isaiah gaat een hostel opzoeken waar zijn vrienden verblijven en wij gaan eens kijken of het ook iets voor ons is. Er zijn echter te weinig bedden voor ons allemaal beschikbaar dus hier nemen we afscheid van onze nieuwe Australische vriend. Gezamenlijk met Gaëtan zoeken we verder naar een verblijfplaats. Het duurt een tijdje voordat we een geschikt guesthouse hebben gevonden. Niet alleen zijn de guesthouses een stuk duurder dan dat we gewend zijn, ook zijn de meeste vol vanwege de jaarwisseling.

Uiteindelijk vinden we een aangename verblijfplaats dicht bij de night market en nemen we onze intrek in Seng Phet Guesthouse. Schoon, warm water en een goed bedmatras, maar later komen we erachter dat er geen glas in de raamkozijnen zit! De temperatuur is gelukkig een stuk hoger dan de afgelopen week dus dat is het probleem niet. Maar als de avond begint, beginnen ook de festiviteiten voor de jaarwisseling. Het hotel naast ons heeft een karaoke avond georganiseerd en heeft een grote stereoinstallatie neergezet. Een luide bas komt uit de speakers, en wij voelen ons alsof we een kamertje hebben bemachtigd in een discotheek. Deze  'talenten' gaan helaas niet door naar de voorrondes van Voice of Laos'...de één zingt nog valser dan de ander en zelfs zo luid dat het letterlijk drie straten verderop te horen is. Het guesthouse aan de overkant begint een tegenoffensief en popmuziek schalt even later dwars door de karaoke herrie heen.  Dit is het moment waarop wij elkaar niet meer kunnen verstaan en we besluiten heel snel het hotel te verlaten en ergens een stevige borrel te bemachtigen. We schieten in onze party outfit en begeven ons in het uitgaansleven van Luang Prabang.

We eten bij een leuk restaurant om de hoek waar we het nationale gerecht 'laap' proeven en vis gestoomd in bananenblad. Vervolgens maken een wandeling over de super gezellige avondmarkt en gaan daarna op zoek naar het bruisende hart van het centrum. Het duurt even voordat we 'de barstreet' gevonden hebben, maar rond 23.00 uur kunnen we onder het genot van een drankje gaan aftellen tot nieuwjaar. We bedenken ons dat onze familie en vrienden nog moeten avondeten in Nederland en dat dus daar het feest helemaal nog niet begonnen is. We vinden het toch wel een raar idee om dit zonder hen te vieren. Wouter krijgt van zijn broertje Johan (die in Australië zit) om 21.00 uur al nieuwjaarswensen binnen terwijl het zusje van Chantal, Jasmijn (die op Curacao) zit, nu pas 's morgens wakker wordt op 31 december.

Om 00.00 uur breekt het feest echt los en toosten we op het nieuwe jaar. Wat gaat 2013 ons brengen? Op elke hoek van de straat worden witte rijstpapieren lampionnen met kaarsen erin opgelaten. Mensen zijn  druk bezig met het schrijven van een persoonlijke wens of boodschap op de lampion met viltstift voordat deze de lucht in gaan. De warme lucht van het kaarsje vult de ballon en stijgt uiteindelijk op. Het is een schitterend gezicht om honderden ballonnen als lichtpuntjes in de donkere hemel van Luang Prabang te zien hangen. Vuurwerk is trouwens afwezig. hier geen honderdduizendklappers, sterretjes en siervuurwerk.Wij staan samen met de andere feestgangers om een kampvuur heen te dansen terwijl de dj de ene hit na de andere draait. Op het popnummer 'Ramnang style' gaat iedereen uit zijn dak. Vooral de Chinezen maken er tot ons groot vermaak een regelrechte show van. Alsof we naar een auditie voor een videoclip staan te kijken! 

We bezoeken nog enige andere cafe's en hebben een ontzettend gezellige avond! We zijn niet meer gewend aan meerdere glazen alcohol op een avond en dat in combinatie met de voorgaande vermoeiende reisdagen zorgen ervoor dat we al om 03.00 uur als uitgetelde oude (bijna) dertigers in bed liggen. Dat was een mooi avondje met wc-opstap.nl Een mooi begin van 2013. 

HAPPY NEW YEAR!!!

Dinsdag 1 januari & woensdag 2 januari 

We liggen net een paar uur te slapen als de buren beginnen met een afterparty om 06.15 uur, en de muziek weer door de speakers knalt. Hoewel wij de smaak van het stappen weer een beetje te pakken hebben, zijn we ‘not amused’. Laotianen vieren het nieuwjaar in ieder geval tot in de late uurtjes...

Helemaal niet uitgeslapen, maar lekker gedoucht zoeken we een plek om te ontbijten. We hebben de afgelopen 10 dagen niet veel tijd gehad om de belevenissen op papier te zetten, dus besluiten we de komende dagen aan onze reisblog te werken. Het guesthouse bevalt prima en we boeken nog enkele nachten bij.  De eerste twee dagen worden voornamelijk doorgebracht achter de computer met veel koppen Laotiaanse thee en bananen ( die we gratis mogen pakken). Ook maken we een globaal plan hoe onze reis door Laos eruit gaat zien.

Aangezien Luang Prabang bekend staat vanwege zijn culinaire keuken en wij alleseters (nou ja, dit geldt eigenlijk alleen voor Wouter) zijn natuurlijk benieuwd naar de gerechten en specialiteiten. ‘s Avonds zoeken we een lokaal restaurant uit waar we (nogmaals) Laap (een salade van gerulde kip, munt, lente-ui, knoflook), Or Lam (gedroogde buffelhuid met aubergine & kruiden) en Luang Prabang worstjes (varkensvlees met knoflook & chili) proeven.  Dat is smullen!!

Na de goede ervaringen van de dag ervoor, besluiten we de volgende dag (2 januari) culinair te gaan eten bij de TOP CHOICE uit de Lonely Planet, namelijk Tamerind. Deze zaak wordt door iedereen geprezen vanwege het fantastische eten en de goede service. Helaas is het een deceptie... Nadat we de drankjes en hapjes gekregen hebben worden we volledig vergeten door de 9 man personeel die in het restaurant werkzaam is, inclusief eigenaresse. Ook de gerechten die er op het eerste oog zo lekker uitzien vallen bij ons niet in de smaak, zijn te sterk gekruid of met teveel olie bereidt. Nadat notabene de eigenaresse zelf onze borden komt ophalen en vraagt of het wel goed met ons gaat omdat we er zo stilletjes bijzitten naar haar idee, vragen we om de rekening. We zeggen wel dat we hoge verwachtingen hadden vanwege de aanbevelingen op internet maar dat het jammer is dat we volledig vergeten zijn. Zo hebben onze borden een uur lang leeg op tafel gestaan, terwijl we de enige klanten in het restaurant zijn. De Australische eigenaresse verschuldigd zich dat ze het erg druk hebben. Nou daar moet je natuurlijk niet bij ons mee aankomen. Als we de rekening gevraagd hebben komt een ober bij ons aan tafel met een rekenmachine met daarop een bedrag. Als we zeggen dat we graag een bonnetje ontvangen zegt hij dat de printer stuk is. Wij vragen hem of hij dan geen pen en papier heeft. Oja....
Helaas. Maar we ervaren hierdoor nogmaals hoe belangrijk tevreden gasten zijn. Wij hadden nog een kookcursus bij ze willen boeken en hadden ook voor een uitgebreid diner tijdens een thema-avond op vrijdag terug willen komen. Nu dus niet meer. Van elke slechte ervaring leren wij in ieder geval hoe het niet moet. 

We komen terug bij ons guesthouse en tot onze verbazing hangt onze was langs de straat te drogen. Ze hebben de bijna door het reizen versleten slipjes van Chantal zo opgehangen dat iedereen die voorbij loopt de kruizen kan bewonderen. We lopen gierend van de lach voorbij, hoe gênant! We staan elke dag weer versteld van de af en toe absurde dingen die we meemaken.

Donderdag 3 januari

Na 2 dagen binnen achter een computer gezeten te hebben, hebben we wel weer zin in iets actiefs. We huren twee fietsen en gaan Luang Prabang verkennen. De stad ligt op een schiereiland waar de Mekong en de Nam Kham samenvloeien. Er zijn vele wats (tempels) en veel stijlvolle hotels en restaurants. We lopen een rondje bij de Wat Visounarat en beklimmen dan de 24 meter hoge berg Phou Si (betekend heilige berg) waar we een mooi uitzicht op de stad hebben. Via de 328 treden passeren onderweg oude tempels, stoepa’s (graven) en boeda’s. Helaas voelt Chantal zich misselijk en staat zij te trillen op haar benen dus gaat zij terug om even op bed te gaan liggen. Ik (Wouter) bezoek nog verschillende andere bezienswaardigheden van de stad. Middels een geheel van bamboe vervaardigde brug kom ik aan de andere kant van de stad uit. De plaatselijke bevolking leeft hier nog op de traditionele wijze van de landbouw en kleinschalige handel.

‘s Avonds bezoeken we weer de avondmarkt waar de handelaars hun kleurige geweven zijde en katoen aan ons proberen te slijten. Chantal koopt een stoffen tas en daarna zoeken we een terrasje op. Tot onze verbazing zien we onze Franse vriend Gaetan voorbij lopen en tijdens het drinken van een kopje koffie praten we een beetje bij. Hij geniet van de stad en we lachen om deze vrolijke levensgenieter. Zo energiek en vol levenslust op zijn vijfenzestigste verteld hij openhartig over z’n (liefdes)avonturen. We zullen hem deze reis nog wel vaker tegenkomen denken we, want hij reist dezelfde kant op als ons, van noord naar zuid.

Vrijdag 4 januari

Het is onze laatste dag in Luang Prabang en we willen graag iets zien van de mooie omgeving dus besluiten een scooter te huren en naar de Kuang Si waterval, die 30 kilometer buiten de stad ligt, te rijden. Het is schitterend weer en de weg ernaartoe slingert zich in vele bochten door de bergen. Het is een mooie rit en we komen ruim voor de nasale drukte aan bij de waterval. We parkeren de scooter op de grote parkeerplaats en kopen een kaartje om het park te betreden. Eerst worden we langs een reservaat geleid waar vele bedreigde beren worden opgevangen. De beren zijn hier gebracht nadat ze bijv.mishandeld zijn. We zien foto’s van deze bijzondere beesten, opgesloten in kleine kooien en misbruikt voor het testen op medicijnen. Het is leuk om te zien goed ze het in het reservaat hebben. Ze liggen loom en lui op houten palen en in rieten hangmatten.
 
De Kuang Si waterval telt meerdere niveau’s en is bekend om haar azuurblauwe  water dat vanaf een hoogte van 60 meter over de kalksteenformaties naar de lagergelegen poelen stroomt. We lopen via een wandelpad naar de eigenlijke waterval en verbazen ons over het blauwe water. Het is ontzettend helder en fris. We besluiten om de pittige wandeling te maken naar de top. Via een klein en moeilijk begaanbaar pad komen we uit bij het hoger liggende gedeelte. Het pad wordt steeds onbegaanbaarder en we weten eigenlijk niet of het überhaupt wel een pad is... Twee jongens die ons tegemoet komen weten ons te vertellen dat er aan de andere kant van de waterval ook weer een pad naar beneden loopt dus we klauteren en klimmen voort. Er moet echter wel een gedeelte door het water afgelegd worden. Ik doe mijn schoenen uit en laat als een echte gentlemen weten dat mijn meissie mijn rug op kan ;). De tegenliggers lachen om onze capriolen, maar na wat hindernissen genomen te hebben en genoten te hebben van het beangstigend hoge uitzicht halen we de overkant. Het pad is nog lastiger dan het pad omhoog, maar na een half uur weten we de voet van de waterval weer te bereiken.
 
Na alle inspanning heb ik het bloedheet gekregen en trek ik mijn zwembroek aan. De poelen zijn zeer geschikt om af te koelen en door middel van een touw dat aan een boom bevestigd is, slinger ik mezelf het water in. Het heerlijk frisse water doet me goed. We merken dat de grote mensen massa is gearriveerd en voor ons dus een goede reden om terug te keren.
 
Eenmaal weer terug in Luang Prabang besluiten we om te chillen bij lounge bar restaurant Utopia. Het is een oase van rust wat overdag een restaurant is waar je op je gemak een boek kan lezen of aan Yoga kan doen en ‘s avonds veranderen ze de zaak in een nachtclub waar je op het volleybal-veld kan dansen om het kampvuur. Een mooie zaak en absoluut een aanrader als je Luang Prabang gaat bezoeken! We zoeken een plekje uit waar we liggend op een kussen uitzicht hebt op de rivier. Helaas zit onze tijd in Luang Prabang erop, want morgen reizen we verder naar het zuiden.

- Foto's bij dit verhaal zijn te vinden bij "Laos - Oud & Nieuw in Luang Prabang"