Vietnam - Een 'easy ride' door de omgeving van Dalat

Vrijdag 7 december – van Mui Ne naar Dalat

De wekker gaat vroeg vanochtend, want vandaag reizen we van Mui Ne naar Dalat (centrale hooglanden). Om circa 07.00 uur zitten we bij Joe’s Café aan het ontbijt. Rond 08.15 uur zitten we nog steeds te wachten op de bus van half acht naar Dalat. De gastheer van het guesthouse ziet dat we een beetje geïrriteerd beginnen te raken en gaat daarom een gesprek met ons aan. Geïnteresseerd vraagt hij ons ‘hoe lang blijven jullie in Ho Chi Minh City?’ ‘WAT??’ roepen wij verbijsterd uit. Dit gaat hij niet menen! Meteen blijkt dat deze meneer een stoel gereserveerd heeft in de bus naar Ho Chi Minh City in plaats van naar Dalat (letterlijk in tegenovergestelde richting). De bus naar Dalat is vanmorgen om 06.30 uur al vertrokken stamelt de arme man. Hij pleegt een telefoontje en vertelt ons dan dat we nog mee kunnen met de bus van 12.30 uur. LEKKER DAN. We zijn niet alleen onnodig vroeg opgestaan, we moeten nog vier uur wachten op de volgende bus en komen hoogstwaarschijnlijk in het donker aan in Dalat waar we dan nog op zoek moeten naar een guesthouse. Bovendien zijn we een volledige dag kwijt. Goed, we zijn hoogst geïrriteerd, maar we zullen ons er toch bij neer moeten leggen. Het houdt wat, het openbaar vervoer in Azië.

We vullen de tijd met lezen en schrijven. Rond 12.45 uur (redelijk op tijd) arriveert de bus. Hoewel we een open-bus ticket hebben gekocht bij een officieel, door de reisgidsen aanbevolen reisbureau, zijn we wederom misleid. Wij hebben ons laten verleiden voor een ticket van ongeveer 20 dollar per persoon extra opdat we comfortabel zouden reizen met een veilig en betrouwbare busmaatschappij. Welnu kan ik je vertellen dat het busje waarmee we naar Dalat zijn gereden niet bepaald comfortabel was. De stoelen van de bus hebben ‘Size Kleine Vietnamees’ (de rugleuning van de stoel van Wouter hangt nog aan twee scharnieren), we zitten met circa 24 personen opeengepakt als haringen in een ton, de air-conditioning werkt niet naar behoren (verrast dit jullie?) en last-but-not-least zit er een zeer luidruchtige en irritante Russische familie in 't busje die vijf uur lang het hoogste woord voert.

Wees gerust, er zijn ook nog positieve kanten aan dit verhaal: A) de omgeving door de bergen naar Dalat is schitterend. Dalat ligt op 1500 meter hoogte in een keteldal van heuvels en naaldbomen. We bereiken deze platteland-stad via een 55 km lange bergweg met scherpe haarspeldbochten! B) we komen net voor het donker wordt aan in Dalat C) we hoeven niet lang op zoek naar een guesthouse, want we worden voor de deur van een leuk guesthouse afgezet, waar we super goedkoop kunnen overnachten voor 10 dollar per nacht inclusief ontbijt!! D) het is aangenaam fris in Dalat vanwege het milde klimaat (voelt aan als een mooie lentenacht in Nederland, het voelt bijna aan als ‘thuis’ ).

Goed, aangekomen en wel droppen we onze bagage in de kamer en gaan op zoek naar een restaurantje. We wandelen wat rond, eten in een leuk lokaal restaurant, we verbazen ons over de ogenschijnlijk oprecht vriendelijke mensen, kopen een hippe gevoerde winterjas (we zijn niet op deze temperatuur gekleed) op de markt voor 10 dollar (hoe is het mogelijk) en kunnen niet kiezen tussen prachtige kleurige (100%) zijden- en kasjmieren shawls in een schattig winkeltje die voor een fractie van de prijs worden verkocht dan elders in de wereld (zijden en kasjmier wordt hier geproduceerd). Tot slot drinken we koffie en eten we chocolade-ijs in een warm en gezellig restaurant genaamd “ Chocolate”. Wij zijn blij, voldaan en gelukkig en rozig van de kou nemen we een heerlijke hete douche en kruipen dan lekker onder een heus dekbed (in plaats van lakens). Wat een verwennerij!

Zaterdag 8 december - Dalat

Ah, wat worden we heerlijk uitgeslapen wakker! De zon schijnt warm op ons gezicht en we draaien ons nog even lekker om onder een lekker warm dekbed! Het ontbijt valt ook zeker niet tegen. Het ‘restaurant’ bevindt zich in een soort garage onder het guesthouse en komt uit op een lager achter gelegen straatje. Behalve een grote houten keuken staan er verschillende kleine tafeltjes en staat er een tafel met verse koffie en thee die we zelf mogen pakken. De gastvrouw verzorgt het ontbijt en bakt geweldige omeletten. De eieren worden geserveerd met een half stokbrood, boter en verse aardbeienjam. We krijgen nog een lekker banaantje toe en genieten van een kopje koffie in de zon. We maken vluchtig kennis met een Australische familie die ook op rondreis is door Vietnam (al voor de vijfde keer!).

Na het ontbijt huren we bij de receptie een scooter. Omdat de volautomatische scooters allemaal verhuurd zijn, gaan we dit keer voor een schakelscooter: Wouter moet er toch aan geloven, en 't gaat hem heel goed af. We dwalen de ochtend en de middag door de bosrijke omgeving met her en der prachtige oude Franse villa’s en bezoeken een aantal bezienswaardigheden waaronder het (weinig interessante) zomerpaleis van de laatste keizer van Vietnam, keizer (Bao Dai) en het Pension Hang Nga, oftewel ‘ Crazy House’. Dit pension is gebouwd door de architecte Dang Viet Nga (een dochter van Truong Chinh, rechterarm van Ho Chi Minh en oud-president). Naar zegge laat zij zich inspireren door haar dromen en door de geheimen van het oerwoud (en wij denken door de mozaïeken van Ghaudi). De kamers in het pension zijn gemaakt in de gekste vormen, versiert met beelden van dieren zoals bijen in hun honingpotten, spinnenwebben, kangoeroes, beren, dwergen en reuzenchampignons. Bij de ingang staat een enorme betonnen giraf en betonnen bomen. Het is net de Efteling in het klein en we klimmen en klauteren enthousiast in het rond. We ontmoeten Dang Viet Nga in hoogsteigen persoon, als ze met ons een praatje aanknoopt. Ze is erg aardig en zeer excentriek gekleed: een klein slank vrouwtje van in de vijftig, gekleed in een zwarte japon van kant en zijde, een grote zwarte hoed en een grote zonnebril.

's Middags lunchen we  aan het Xuan Huongmeer en brengen we een bezoek aan de centrale markt. 's Avonds besluiten we te gaan eten in restaurant Chocolate, die een waardering heeft gekregen van TripAdvisor. Ook daar maken we weer wat mee…

Een vriendelijk meisje komt onze bestelling opnemen en Chantal vraagt haar naar de in het hele land beroemde Dalat wijn. Ze raadt ons aan om geen wijn bij haar te bestellen, maar een fles wijn te kopen in de verderop in de straat gelegen kleine supermarkt. "Veel goedkoper!" Benadrukt ze. Wouter en ik kunnen onze oren niet geloven, maar volgens dit meisje is het heel normaal als je je eigen drank meeneemt naar een restaurant. Tja dat blijkt als we naar de groep russen kijken die schuin naast ons zitten. De Absolute Vodka vloeit daar zo te zien rijkelijk, dus besluiten wij ook maar onze eigen fles wijn te gaan kopen voor een mooi prijs van $ 2,50. We eten er prima en hebben een gezellige avond.

Zondag 9 december - Dalat

We hebben wederom heerlijk geslapen en hebben veel zin in vandaag. Om half negen worden we opgehaald door twee stoere Easy Riders op flinke Honda motoren. Lee en Yoh (allebei 50+) gaan ons vandaag een paar mooie plekjes in en rond Dalat laten zien.

Het belooft een mooie dag te worden. De zon schijnt al volop in de ochtend en het is aangenaam warm. We toeren door dalen en heuvels en maken kennis rn leren een heleboel over het plattelandsleven van deze streek. Zo bezoeken we een bloemenkas,  een champignonkwekerij en een koffie- en theeplantage. Verder zien (en drinken) we hoe ‘ Happy Water’ (Rijstwijn) gestookt wordt, en proeven we de beroemde (maar zeer dure) Wezel koffie (gemaakt van koffiebonen die zijn opgegeten en uitgepoept door wezels).

Heel erg gaaf is het bezoek aan een boerderij waar zijde wordt geproduceerd. We zien hoe (zijdezachte !) rupsen (24 dagen lang) bladeren eten en vervolgens (in 3 dagen) een cocon maken. Deze coconnetjes worden vervolgens in heet water gekookt (met de nog levende rups er nog in). Als de cocon zacht wordt door het hete water worden er zijden draden gesponnen (1 cocon is goed voor 800 meter garen!) Dit spinnen wordt gedaan door voornamelijk vrouwen aan zeer ouderwetse machines en is ontzettend eentonig, vies en zwaar werk. Vervolgens wordt er zijde geweven. Tegenwoordig zijn hier weefmachines voor, maar we zien ook hoe dit vroeger (en nog steeds) met de hand gedaan wordt.

Ook bezoeken we een boerderij waar krekels gefokt worden voor de verkoop als lekkernij. We zien en horen duizenden krekels en daarbij onze ogen sluitend hebben het gevoel ons midden in de jungle te bevinden. Uiteraard proeven we deze krekels naderhand en we kunnen jullie vertellen dat dit verbazend lekker is (mits gebakken en gekruid/bereid met knoflook, zout en peper). En ook aan happy water (sterk als wodka) kunnen we best wennen!

Tussendoor hebben we voor een prikkie een geweldige lunch (een uitgebreide ‘rijsttafel’) waar we eindelijk eens kennis maken met de echte Vietnamese keuken. Ondertussen vertellen Lee en Yoh ons over hun familie en over de Easy Rider Club die zo’n 24 jaar geleden is opgericht in Dalat en die tegenwoordig een bekend fenomeen is geworden in Vietnam; het concept door vele landgenoten gekopieerd. Lee probeert ons lekker te maken door voor te stellen om de rit naar onze volgende bestemming per motor te doen met de Easy Rider Club. We hadden al gehoord dat de route van Dalat naar Nha Trang een schitterende motorroute is, maar omdat we immers al een openbus ticket hebben naar Nha Trang besluiten we niet op hun aanbod in te gaan.

Hoewel de natuur tijdens de motorrit al indrukwekkend genoeg is, bezoeken we tot slot de gigantische Elephant Waterfall. Met een breedte van bijna 30 meter stort deze met enorm geweld 100 meter de diepte in. Rond een uur of vijf zijn we terug in het centrum van Dalat. We besluiten de dag af te sluiten bij een lokale pizzeria.

- Foto's bij dit bericht zijn te vinden bij: "Vietnam - Een 'easy ride' door de omgeving van Dalat"