Vietnam - Passen & meten in charmant, culinair Hoi An

Zaterdag 15 december – Hoi An

'S Morgens om half acht zijn we gearriveerd in het charmante stadje Hoi An. Eigenlijk is dit stadje heel bijzonder, omdat het bespaard is gebleven in de oorlog en niet zoals de nabijgelegen plaats Danang, is plat gebombardeerd. 
We worden afgezet bij hotel Grassland en zien tot ons stomme verbazing twee bekende gezichten uit het Alkmaarse uitgaansleven. De wereld blijkt maar weer klein te zijn. Het Grassland hotel bevalt ons wel en we besluiten te blijven. De kamers zijn erg ruim en sfeervol ingericht met donkere houten meubels en een uitgebreid ontbijt is inbegrepen bij de kamerprijs.

Als we geïnstalleerd zijn nemen we de shuttle-service naar het historisch centrum. Het centrum van Hoi An wordt beschermd en is uitgeroepen tot Cultureel Wereld Erfgoed door UNESCO. Er zijn verschillende historische momententen, traditionele huizen en museums te bezichtigen. Deze zijn bijzonder door de unieke architectuur (een mengelmoes van Vietnamese, Japanse en Chinese bouwkunst). Deze bouwkunst is ontstaan toen veel Chinezen en Japanners naar Hoi An (vroeger een havenplaats) vluchtten nadat de Mingdynasty was gevallen in China en er een bestaan opbouwden.
Hoe dan ook, de stad staat tegenwoordig bekend als DE plaats om (designer) kleding te laten (na)maken op maat voor een relatief lage prijs en trekt jaarlijks duizenden bezoekers. In het historisch centrum alleen al zijn circa 200 kleermakers en 50 schoenmakers. Ook is Hoi An verder bekend om de uitmuntende gastronomie en de vrolijke gekleurde zijde lampions die in restaurants, in bomen en vooral in winkels hangen. 

We wandelen door liefelijke straatjes met charmante gele huisjes met houten balkonnetjes. Het dorp is een paradijs voor enthousiaste fotografen. De lokale bevolking, vooral de oudere generatie, zit voor hun huisje of langs de oever van de rivier. Ze hebben prachtig getekende gezichten en een bijzonder uiterlijk. We bezoeken enkele museums en traditionele huizen, alleen is het jammer dat deze ook als souvenirwinkel ingericht zijn. Hoewel Hoi An beschermd wordt door UNESCO, overheerst de verkoop van kleding en souvenirs en is het bijna onmogelijk om ergens rustig rond te kijken zonder belaagd of aangesproken te worden door verkoopsters. Toch is het een aangename plaats om rond te wandelen (je wordt er trouwens ook behoorlijk hebberig van) en we kijken onze ogen uit. De lokale groenten- en fruit markt is een lust voor het oog. 

Aan het begin van de middag besluiten we terug naar het hotel te lopen. Het is een aangenaam wandelingetje van plus minus een half uurtje. We nemen een lekker flesje rode wijn mee uit de supermarkt voor 's avonds. Terug in het hotel stappen we op de fiets en rijden we naar het 4 km verderop gelegen strand Cua Dai. Daar lunchen we en doen we een powernap op het strand. Aan het einde van de middag zijn we terug gefietst en na een verkwikkende douche wagen we ons aan een glaasje wijn. Het tweede glas had Chantal beter kunnen laten staan, want zij valt als een blok in slaap en wordt pas de volgende dag wakker... Wouter skypt met zijn vriend Adriaan die kortgeleden vader is geworden van een prachtige zoon...en die Wouter eindelijk even kan zien, al is het via Skype.

Zondag 16 december – Hoi An

Door alle prachtige kleding die we gisteren in heel veel winkels hebben zien hangen zijn wij eigenlijk ook wel benieuwd naar wat het kost om een mooi overhemd op maat te laten maken. Dus gaan we naar de kleermaker die wordt aangeraden door het Grassland hotel. Voor slechts 75 dollar (60 euro) kan Wouter drie overhemden op maat laten maken en hij mag zelf de stoffen en het design uitkiezen. Vrijwel de hele ochtend zijn we zoet bij deze kleermaker, want ja, er is zoveel keus aan stoffen dat het moeilijk kiezen is. Uiteindelijk hebben we een mooie samenstelling gemaakt en kunnen de maten opgenomen worden. Dat is nog grappig ook, want de kleermaakster is ongeveer 1.50 meter lang (past onder Wouters oksel) en moet op haar tenen gaan staan om de breedte van zijn schouders op te meten. Als we klaar zijn laat Wouter zijn voeten opmeten bij de schoenmaker op de hoek. Omdat hij inmiddels al drie paar slippers heeft versleten besluit hij een paar goede lederen birkenstocks te laten maken. Nou ja, dat hopen we maar. Het lastige met een product op maat te laten maken en vooraf betalen is dat je nooit weet wat het eindresultaat en kwaliteit ervan is. De rest van de dag hebben we heerlijk door de stad geslenterd. Heel wat winkeltjes (uiteraard) bekeken en ook een tempel, chapel en een werkplaats waar de zijden lampionnen worden gemaakt. Op aanraden van een vriendin van Wouter, die vorige week in Hoi An was met haar vriend, lunchen we bij Bobo’s Café. We zijn verrukt van het eten en het supervriendelijke personeel. Tijdens de lunch hebben we een planning gemaakt voor de aankomende dagen. We willen nog een kookcursus doen en een excursie naar de Cham-eilanden. Voor een mooie prijs weten we voor maandag een excursie naar de eilanden te regelen en vinden we een erg leuk bedrijfje waar we een kookcursus hebben geboekt voor dinsdag. In tegenstelling tot veel kookworkshops die worden aangeboden door de bekende restaurants zullen we nu een kookcursus gaan volgen met z'n tweeën, in plaats van in een groep van gemiddeld 20 personen en mogen we onze eigen gerechten (4 gangen) uitkiezen die we gaan maken. Als het donker wordt fietsen we naar een restaurant zo’n vier kilometer buiten het centrum dat hoog gewaardeerd wordt op Trip Advisor. Een heerlijke avond volgt. Mooie Vietnamese gerechten, uiterst vriendelijk personeel en we hebben goede gesprekken tijdens deze gezellig avond onder het genot van een flesje wijn.

Maandag 17 december – Hoi An
 
Vandaag hebben we een excursie naar de Cham-eilanden. Volgens de boekjes kunnen we er genieten van een ongerepte en natuurlijke omgeving. 's Morgens worden we netjes met de bus opgehaald en naar de haven gebracht waar we op een kleine boot stappen. Vervolgens brengen we eerst een bezoek aan het vissersdorp Bay Lanh op het hoofdeiland. Hier krijgen we historische informatie over het eiland te horen en informatie over de flora en fauna die de omliggende eilanden rijk zijn. Daarna maken we een wandeling van een uur over het eiland. Ondanks dat dit eiland dagelijks bezocht wordt door toeristen heeft het zijn authenticiteit niet verloren. De inwoners die we tijdens de wandeling tegenkomen lachen oprecht naar ons. We irriteren ons echter aan een aantal personen in onze groep die zonder te vragen, pal voor enkele inwoners gaan staan (soms in een cirkel om iemand heen) en foto’s nemen. In onze ogen tamelijk onbeschoft, want het zijn juist deze toeristen die het op de langere termijn voor anderen verpesten. Wat ons nog het meest verbaasd is dat de mensen die deze foto’s maken, erg fervente wereldreizigers zijn en bovendien de vijftig jaar al gepasseerd. Hebben zij in hun leven dan niks geleerd over respect hebben voor anderen? Het lijkt erop van niet.

De lokale bevolking bestaat voornamelijk uit vissers en enkele boeren. Het is een vredig en rustig eiland, een gebrek aan motorvoertuigen. Vis ligt langs de kant van de weg te drogen. Vrouwen zitten bij de waterpomp kleding te wassen. De bewoners zijn slechts enkele uren per dag voorzien van stroom middels een generator. Hier dus geen televisies, bars, restaurants, computers en telefoons.

Daarna gaan we snorkelen bij één van de kleine eilandjes in de omgeving. Jammer genoeg is het niet het meest geschikte seizoen om te snorkelen of te duiken vanwege de weersomstandigheden. Het is een beetje troebel onder water, maar we zien toch een flink aantal enorme blauwe zeesterren (ca. 30 cm!) en een paar mooie clownvissen. De blauwe zeesterren hebben we voor het eerst gezien, helemaal gaaf dus!

's Middags hebben we een zeer uitgebreide lunch met zeevruchten op het strand van Bay Chong waar we vervolgens nog een kleine twee uur kunnen zwemmen en zonnen. We treffen het behoorlijk met het weer, het is zeer zonnig en er is geen wolkje aan de lucht. We zoeken schelpen op het strand, schrijven teksten in het zand en maken er een foto van om naar huis te sturen. Als we dachten niet meer te kunnen verbranden hadden we dat mis, want we gaan met rode neuzen en wangen terug naar het hotel. 

Rond een uur of drie zijn we terug in het hotel. Na gedoucht te hebben zijn we naar de kleermaker gefietst om de kleding te passen voor de afwerking. De blouses voor Wouter zijn schitterend, maar mogen nog iets ingenomen worden. Ook de jurk voor Chantal is heel erg mooi geworden. Daarna halen we de Birkenstocks op bij de schoenmaker op hoek. Helaas moet hij nog 2 dagen wachten voordat hij ze mag dragen, want de lijm moet goed drogen. Ze zijn echter heel erg mooi geworden, met een mooie zwarte band en crèmekleurige suède van binnen. Als ze nu ook nog lekker lopen... ;)

Daarna smullen we onze buikjes vol bij BoBo’s Café. Overheerlijke Hoi An Crispy Pancakes gevuld met taugé, garnalen, gehakt, ei, en groenten en een andere gastronomische specialiteit van Hoi An, een gerecht met de naam ‘ White Rose’. Een klein gerecht dat gemaakt is op basis van rijstemeel en garnalenpoeder met vissaus. Jammie, jammie!

Dinsdag 18 december – Hoi An

Vanmiddag om vijf uur begint de kookcursus pas, dus we hebben nog een volle dag om iets anders leuks te gaan doen. We besluiten te gaan fietsen langs het strand. Rond een uur of half tien komen we aan bij het strand. We verbazen ons deze ochtend om de onbeschoftheid van sommige mensen. Zo staat er langs de kant van de weg een man agressief op een fluitje te blazen en op de grond te springen (kwaad) dat we niet mogen doorfietsen, maar onze fiets bij hem moeten parkeren (tegen betaling). Hoezo mogen wij niet doorfietsen, het is toch een doorgaande weg? Zo ver gaan mensen dus om een centje te verdienen.. En dan nog geen 500 meter verder gooit een jongetje van een jaar of negen dat achterop zit bij iemand die voor ons fietst een pakje drinken naar Chantal haar hoofd. We zijn even verbouwereerd, echt waar. 

We parkeren onze fiets gewoon in een naaldbomenbos, waar nog enkele brommers staan en lopen het strand op. De adem wordt ons benomen. Een uitgestrekt strand zo ver als het oog reikt. De blauwe kleur van de hemel heeft dezelfde kleur als de zee, zodat de zee en de lucht een geheel met elkaar vormen. Prachtig! Vissers bekijken hun vangst op het strand en varen in ronde bootjes voor de kust heen en weer. Het is prachtig om naar te kijken, zo stil en sereen. We schieten de ene naar de andere mooie foto. Kleine dingetjes waar we heel blij van worden. De zon schijnt al pittig en we zoeken een strandbedje op waar we lekker een uur of twee vertoeven. Rond een uur of twaalf begint (zoals voorspelt) de lucht dicht te trekken en verschijnen er regenwolken aan de hemel. Eerder die ochtend hebben we een flyer in ons handen geduwd gekregen van een schoonheidssalon en we besluiten de kennismakingscoupon te gebruiken voor een pedicure. Wouter is benieuwd, want die ondergaat voor het eerst in zijn leven een pedicure. Dit blijkt niet zo’n succes, want het wordt nogal amateuristisch gedaan, maar Chantal krijgt weer een mooi bloemetjes motiefje op haar nagels gelakt. We fietsen terug, het regent en de zon schijnt tegelijkertijd. Ook zijn we vandaag weer verbrand, hoe is het mogelijk ! Na een douche fietsen we naar het historisch centrum en halen eerst onze kleding op bij de kleermaker. Het is heel erg mooi afgewerkt en we zijn er dan ook heel erg blij mee.

Dan gaan naar de 'Gioan Kookschool' waar we een vier gangen diner gaan koken met de zwangere, en zeer grappige Vina. We krijgen een schort voor en gaan dan met de ingrediënten aan de slag. Vina zingt tijdens het koken en roept regelmatig uit, en maant ons regelmatig aan om het volgende te zeggen: ‘ Hello Sugar! Hello Chili Sauce! Goodbye Chicken (etc)! Ze maakt van het koken een heel feest. We hebben de volgende vier gerechten bereid: springrolls (loempia’s), stoofpotje met kip, tonijn in bananenblad, en Pho Bo (noodlesoep met rundvlees) Als het eten klaar is mogen we natuurlijk ook de gerechten zelf op eten.. en reken maar dat dat smullen is. Het lekkerste wat we tot nu toe gegeten hebben in Vietnam! Als we na het eten afscheid hebben genomen van Vina laten we ons over halen door een lokale bewoonster om een tochtje van een half uurtje te maken op de rivier. Aangezien het onze laatste avond is, de stad sfeervol en gezellig verlicht is 's avonds vinden we dit wel erg leuk (en romantisch). Daarna gaan we terug naar het hotel, we moeten tenslotte onze tas nog inpakken, want we reizen morgenochtend met de bus naar het keizerlijke plaatsje Huè.

- Foto's bij dit bericht zijn te vinden bij: "Vietnam - Passen & meten in charmant, culinair Hoi An"